Volgzame leiders, of boksers met ballen?

Het lijkt alsof het begrip ‘Leiderschap’ steeds modegevoeliger wordt. Waar dhr. Rijkman Groenink in 2005 nog volgens Elsevier ‘Nederlander van het Jaar’ was, is hij nu gedegradeerd tot ordinaire dief. Waar dhr. Wouter Bos vorig jaar nog werd bejubeld als redder van het Nederlandse bankwezen , kan hij nu volgens de opiniepeilingen geen potten breken bij het electoraat .
Houdt dit dan in dat leiders met alle winden moeten meewaaien, aangezien hun prestaties worden beoordeeld aan de hand van de heersende ‘mode’ qua leiderschap? Lekker makkelijk gehoorzamen aan de aandeelhouders of het electoraat? Het antwoord hierop is (natuurlijk): nee. Mijns inziens houdt leiderschap in dat je de ballen hebt om conventies te doorbreken, en om beslissingen te nemen die jou op dat moment impopulair maken bij de achterban.
Said Bensallam is iemand die zich niet echt aantrekt van de heersende orde. Said is opgegroeid in probleemwijk Bos en Lommer. Als tiener hing hij doelloos rond op straat, totdat hij begon te trainen bij de plaatselijke boksschool. Daar werd hij onder de hoede genomen door de toenmalige Europees kampioen kickboksen, die Said uiteindelijk een baan bezorgde als portier. Gedurende 17 jaar in het Amsterdamse nachtleven leerde hij hoe je streng maar rechtvaardig diende te zijn. De opgedane ervaring en kennis past Said nu toe in Bos en Lommer. Zijn initiatief geeft straatschoffies en schoolverlaters een doel in hun leven. Er is onder andere een buurtwacht opgezet, die door Marokkaanse jongeren wordt gerund. Ook worden er taalcursussen gegeven, en worden jongeren geholpen bij het vinden van een stage.

Said heeft geen opleiding van betekenis gevolgd, en heeft nooit in taskforce’s of projectgroepen gezeten. Hij heeft een probleem gezien, en heeft hier recht-toe-recht-aan naar gehandeld. Door zijn pragmatische aanpak heeft hij de hele buurt weten te activeren. Voor een schijntje worden er betere resultaten geboekt dan met de grote subsidiebedragen die de overheden stukgooien op de problematiek rondom Marokkaanse jongeren.
Volledig conform salonsocialistisch gebruik wordt Said ondertussen overladen met prijzen als ‘Amsterdammer van het Jaar’. Dat heeft hij natuurlijk verdiend. Echter, ik hoop dat de erkenning niet daarbij blijft. Zijn resultaten zetten aan tot reflectie op het tot nu toe gevoerde beleid in wijken als Bos en Lommer. Is het subsidiëren van vergaderclubs voldoende om maatschappelijke problemen aan te pakken, of moeten de politieke gezaghebbers voor een pragmatische aanpak kiezen en het eventuele gezichtsverlies richting electoraat voor lief nemen?

Said is in mijn ogen een echte leider. Iemand die een probleem ziet, en lak heeft aan de heersende methodes om dit probleem aan te pakken. Door zijn oprechtheid heeft hij toch genoeg draagvlak voor zijn aanpak gecreëerd. Ook in de toekomst, ongeacht welke technologische en sociale ontwikkelingen er hebben plaatsgevonden sinds het heden, zal oprechtheid nog steeds van cruciale waarde zijn.
Daarom is Said’s manier van aanpak succesvoller dan die van leiders die visie missen en zich enkel laten leiden door de kortzichtige wensen van de achterban.

Deze lui zullen uiteindelijk altijd naar de pijpen van anderen blijven dansen.

Informatie ontleend uit Tegenlicht: De ongekroonde koning van Amsterdam-West, uitgezonden op maandag 20 april 2009. Zender: Nederland 2.