Notarissen en advocaten; duur door nodeloos ingewikkeld taalgebruik!

mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens, mee eens

Niet mee eens. Er is beslist wat archaïsch taalgebruik dat vervangen zou kunnen worden door modernere taal, maar het gebruik van deze beroepstaal maakt documenten ook herkenbaar (en eenvoudiger in gebruik) voor de beroepsgroep. Iedere beroepsgroep heeft om die reden een eigen taal. Daarnaast zijn er ook veel juridische onderwerpen die nu eenmaal ingewikkeld zijn en ingewikkelde taal vereisen (voor de leek dan). Wat "leken" als moeilijke taal ervaren, zou zomaar kunnen duiden op een of andere juridische nuance de wel degelijk relevant is.

Ik geloof er helemaal niets van, Michiel. Ik geloof niet dat complex taalgebruik noodzakelijk is voor juridische nuances. Het is instandhouding van een beroepsgroep en uit de hand gelopen salarissen.

Sterker nog: juristen, boekhouders en makelaars hebben in feite schijt aan de mensen voor wie ze schrijven. Anders toets je toch als zender van de boodschap, of je boodschap is begrepen bij de ontvanger? Iedere beroepsgroep een eigen taal? Echt niet! Dan zou er heel snel geen beroepsgroep journalisten meer zijn. Ik erger mij wild aan onnodig ingewikkeld taalgebruik. Brieven aan burgers moeten verplicht op MAVO 4-niveau zijn geschreven, terwijl duurbetaalde juristen hun goddelijke gang mogen gaan. Wie roept hen tot de orde?

Het taalgebruik wordt volgens mij beheerst door de regels uit de wetboeken; de redactie van notariele en gerechtelijke stukken hoort daarmee te sporen. Het betalen van de beroepsgroep naar woorden die de lengte van hun rapportages omvatten lijkt mij niet juist en zeker niet leuker worden. Het zal hetzelfde effect hebben als de wijziging van de vergoedingsregeling van huisartsen voor uitgeschreven recepten. Toen daarvan de afrekentarieven wijzigden en hoger werden naargelang het <strong>aantal regels</strong> van het recept  i.p.v. vergoeding per recept, werden de woorden die gebruikt werden ineens (nog) veel langer en de recepten  - die veelal plak en knipwerk zijn van standaardformuleringen - bijna eindeloos uitgeschreven met vermelding van zoveel per dag en precies op welk moment van de dag - nuchter of niet nuchter, anaal innemen of juist niet; hoe precies te handelen enz enz enz enz enz enz.  Wat verzonnen wordt als besparing leidt via creatief "boekhouden", naar stijgende kosten voor de consument. En daarenboven leidt het tot onleesbaar lange standaardverslagen met zinnen van veel meer dan vijftien woorden; en daar ging het toch juist niet om!
Als we nou eens allemaal <strong>probeerden</strong> eigentijds en begrijpelijk te schrijven, dan waren we al een eind op de goede weg, lijkt mij.
Ik zeg:  kom op.

De mensen die denken dat de vereenvoudiging te bewerkstelligen is zullen zich wellicht eerst moet afvragen wat de situatie is, en de verschillende invalshoeken waarop je de situatie kan interpreteren goed eigen maken door er echt over na te denken.

Het laat simpelweg te veel ruimte over voor vrije interpretatie om dat er een flectief karakter in woorden zit. Woorden vertegenwoordigen een betekenis in een opzichzelfstaande vorm, maar hebben ook nog zoiets, kort gezegd ''grammatica'', dat ze in een zin(; een soort ketting van woorden) een waarde vertegenwoordigen die de zin ( die woordketting dus) zelf beinvloedt.

Vergelijk het (hoe toepasselijk) maar met een geldbedrag van bijvoorbeeld: 19 euro en 79 cent.
Met het huidige systeem van muntgeld en briefgeld zijn er de nodige combinaties neer te leggen om op het bedrag te komen. Let ook op de verschillende gewichten van alle combinaties die mogelijk zijn.

Aldus vergeleken zoals hier boven is het alleen nog maar: wat een woord met zichzelf meebrengt (EN haar intrinsieke betekenis) wanneer zij tussen andere woorden komt te staan.

ZINNEN (die kettingen zoals ik al twee keer heb geschreven eerder in deze uitleg) oefenen ook weer zo'n patroon uit op andere zinnen wanneer dezen tezamen zijn gevoegd. Samen gevoegde zinnen vertegenwoordigen zo een tekst, en hierin schuilen wederom betekenissen zoals we die ook bij woorden konden zien.

Teksten kunnen ook samengevoegd worden, en zij werken dan weer net op zo'n manier op elkaar in die we konden aanschouwen (EN zoals dit ook gebeurde bij) de verschillende samengevoegde zinnen.

Het woord RECURSIE wil ik U naar verwijzen; niet alleen de taalundige versie maar ook de wiskundige.