Maxime Verhagen schijnheilig, want het CDA is tot op het bot verdeeld!

Maxime Verhagen moet zijn partijleden beter informeren over de intussen alweer slepende kabinetsformatie. Dat werd, zo schreef nu.nl woensdag, in een heftige en soms emotionele vergadering duidelijk. Logisch. Het besluit om met Wilders samen te werken raakt iedere partij tot in zijn diepste voegen. Het zal daadwerkelijk een ‘ruk naar rechts’ betekenen. En de relaties met de moslims zal er niet beter van worden.

Het CDA moet dus krachtig stelling nemen. En dat past niet zo bij het CDA. Het is een echte middenpartij, en gedijt het best als er iets te middelen valt. Het houdt niet van al te expliciete instellingnames en wil naar de buitenwereld het liefst laten zien dat het niet rollebollend over straat gaat.

Daarom valt die emotionele en heftige opstelling ook zo op. En zoals gezegd: dat mag, want het is een moeilijk besluit. Erger is dat Maxime Verhagen gisteren meldde dat de sfeer gisteren voor de vergadering ‘goed’ was. Iedereen binnen de partij had ingestemd met de onderhandelingen, en op het woord ‘dissidenten’ gaat hij niet in.

Dat is politieke schijnheiligheid. Een fenomeen dat helaas nog erg veel voorkomt. In een parlementaire democratie als Nederland worden mensen soms irritant klein gehouden. En dat is pertinent een afvalproduct van macht. Verhagen doet net of er niets aan de hand is, en denkt kennelijk dat het Nederlandse volk daar niet doorheen prikt.

Natuurlijk is er onrust in het CDA. Natuurlijk is er iets aan de hand. Precies dat is wat mensen arrogant vinden aan politiek Den Haag. Verdeeldheid in de partij is een goed startpunt om te vernieuwen. In het tijdperk van het Nieuwe Werken, van sociale media waarin grootheden twitteren welke pinda’s ze eten, scoor je met openheid.

Niet voor niets verloor het CDA. Het wil altijd maar positivisme uitstralen. En dat is een ziekte, die zich ook niet beperkt tot het CDA. Iemand die een kritische noot kraakt, en niet meezingt in het gedreven zingende koor van optimistische naïevelingen, wordt voor negatieveling uitgemaakt.

Arrogantie, schijnheiligheid en onkritisch optimisme zijn typisch kenmerken van een cultuur die in zijn voegen kraakt in een cultuur van hoogopgeleiden en sociale media. Je krijgt de indruk dat het vervelendste maar slimste jongetje van de klas weer bezig is met iets onaangenaams te bedenken. En dat is nu precies waarom mensen als Wilders en Fortuyn zo populair kunnen worden.

Hou dus op met ons te bedotten. We prikken er dwars doorheen.