Mannen nemen meer risico's dan vrouwen

Mannen en vrouwen op de werkplek; een thema waar je uitgebreid over kunt schrijven en dat heeft Bert Overbeek dan ook gedaan. In zijn deze week geschreven boek, 'Mannen en/of vrouwen' gaat het 0ver man/vrouw-verschillen op de werkvloer. Een amusant thema, zal je merken als je het boek leest. Met kenmerken waar je op het eerste moment misschien over heen zou lezen. Om je al een beetje te laten genieten van het boek doen we deze week twee voorpublicaties. Hieronder de eerste. Het boek zelf is onder andere hier te bestellen: https://www.managementboek.nl/boek/9789492221377/mannen-en-of-vrouwen-bert-overbeek  

'Het komt misschien gek over om in een managementboek over mannen en vrouwen een deel te weiden aan seksuele verschillen tussen mannen en vrouwen. Maar bij mensen is iets bijzonders aan de hand: daar waar dieren weinig weerstand bieden aan hun seksuele impulsen, doen mensen dat wel. Hun gedrag kan intussen best seksueel gedreven zijn, ook al verstoppen en maskeren ze dat. En het is erg handig voor een leidinggevende om dat te weten.

Ik stipte het zoeven al aan: seksualiteit verloopt bij mannen anders dan bij vrouwen. Bij mannen komt de prefrontale cortex er niet aan te pas vanaf het moment van opwinding tot aan de paring; bij vrouwen is het een tussenschakel. Letterlijk betekent dit dat vrouwen de seksuele arousal beter weten te beheersen. Vrouwen hebben er simpelweg meer controle over of ze zich geven of niet op dit gebied. Sowieso zijn vrouwen beter in het beheersen van primair gedrag. Dit blijkt ondermeer uit een onderzoek van de Universiteit van Wurzburg. Vrouwen blijken zich online bijvoorbeeld een stuk veiliger te gedragen dan mannen en zijn zich een stuk bewuster van de risico’s. Dat moeten we ook in hun managementgedrag terugzien.

Bijna alle biologen gaan er vanuit dat mannen baat hebben bij een zo breed mogelijk verspreiding van hun zaad. Heel veel mannelijk gedrag valt daaruit te begrijpen. Vrouwen selecteren daarentegen bewust en onbewust echter het beste zaad, en zijn dus selectiever. De prefrontale cortex is natuurlijk niet helemaal overbodig bij mannen. Hun door testosteron bepaalde voortplantingsdrift zou zonder prefrontale cortex tot eigenaardige dingen kunnen leiden. Bijvoorbeeld dat ze voortdurend in een positie willen komen om geslachtsgemeenschap te hebben. Laten we dat eens met apen vergelijken, wiens prefrontale cortex veel kleiner is dan de onze.

Een middel om voortplantingsmogelijkheden te vergroten is bij bijvoorbeeld mannelijke chimpansees: zo hoog mogelijk in de hierarchie terecht komen. Dat geeft de mogelijkheid om te paren en ook op andere voordeeltjes. Goede relaties met de leider geven die trouwens ook. Bij chimpansees is de machtsstrijd een steeds terugkerend fenomeen. Voor de goede orde: we zijn genetisch sterk verwant aan de chimpansee. En in mijn werk zie ik al jaren menselijke gedragingen die sterk verwant zijn aan die van de chimpansees.

Niet dat mensen nu openlijk hun voortplantingsbehoefte lopen te etaleren in werksituaties, maar herkennen wij niet wat interessante menselijke patronen in het chimpanseeverhaal? De behoefte om hoog in de hierarchie te staan en goede relaties met leiders te hebben zie ik terug in allerlei organisatiegedrag. Je wilt bijvoorbeeld niet weten hoeveel jonge mannen niets belangrijker vinden dan een hoge positie.'