Binnenkort wordt mijn dochter tien. Ik schrijf een boekje voor haar 'Management voor meisjes van tien', waarin ik een beetje uitleg hoe de wereld van volwassenen in elkaar zit. Over een poosje zal het boek misschien te koop zijn in de boekhandel. Wat ik vooral probeer uit te leggen is de wereld van de arbeid in voor haar begrijpelijke, aantrekkelijke taal. Een fragment. Laat rustig weten wat je er van vindt.
Jullie hollen in het rond, doen meisjespakkertje en andere vrolijke dingen. Volwassenen niet. Die zitten stil aan een tafel in een kantine. Een kantine lijkt een beetje op een klaslokaal maar alles is groter omdat volwassenen nu eenmaal niet gemakkelijk zitten aan kleine tafels. Ze hebben namelijk grote armen en benen, en bij kleine stoeltjes zitten die nogal in de weg.
Wat doen volwassenen aan die tafels in de kantine? Ze praten, maar waarover? Over het werk? Niet altijd. Ze hebben het eigenlijk vaak over andere dingen. Over de dingen die op de televisie zijn geweest. Het nieuws. Over vakantie. Of hun nieuwe auto. Auto’s zijn heel belangrijk voor volwassenen. Het is hun speelgoed. Maar ze laten er ook mee zien hoe belangrijk ze zijn. Hoe duurder de auto, des te interessanter wil iemand lijken. Net jongetjes op school dus.
En soms hebben volwassenen het met elkaar over iemand die er mooi uit ziet. Dat noemen ze ‘een lekker ding’, en daar kijken ze dan een beetje ondeugend bij. Toen ze jong waren, deden ze meisjes- of jongenspakkertje, nu doen ze mannen- of vrouwen-kijkertje.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Leuke vergelijkingen zijn wellicht ook:
wie is de baas, de grootste of sterkste, bij grote mensen iemand met een bepaalde baan of iemand die iets goed kan
ander vergelijk: hoe praat je met elkaar of ga je om met elkaar. Bijvoorbeeld hoe vier je een verjaardag, maar ook bijvoorbeeld ruzie en/of pesten. Volwassen geven een taartje in de kantine en delen dus eigenlijk ook uit.
Wat betreft ruzie; veel schreeuwen, maar gelukkig geen vechten (vaak althans). kinderen vechten het uit, volwassen laten het soms weken duren de ruzie.
Succes met je boek.
Stel je voor - wat ik hoop - dat uw dochter van tien (nog) niet belast is met dit beeld van volwassenen, dan is ze dit na het lezen van papa's nieuwe boek waarschijnlijk wel. En onze kinderen ook, als wij uw boek zouden aanschaffen. En daar pas ik liever voor.
Waarschijnlijk hebben uw dochter, onze kinderen en nog heel veel andere kinderen van tien een veel minder bezoedelde kijk op de wereld van volwassenen. Laat ze wat mij betreft nog in die waan. Of beter: laten wij als volwassenen ons best doen die visie op volwassenen niet teleur te stellen.
Het is ook niet zozeer dat je het haar niet zelf laat ontdekken, maar gewoon een beetje laten zien wat ze nu eigenlijk doen. Mijn dochter vraagt zich dat ook af. Waarom er dan niet iets over vertellen? Dat ik het nog moet herschrijven en vrolijker moet maken, dat maakte de mail van Esther me al duidelijk.
Interessant project. De titel lijkt te suggereren dat meisjes van 10 iets te managen hebben. Dat is natuurlijk ook zo: bv timemanagement, sport, school vakanties etc. Maar jouw bedoeling is om een kind van 10 iets te vertellen over wat volwassenen doen. Ik heb ook kinderen en de middelste is net 10 jaar. Ze lezen de kidsweek, kijken TV en we praten thuis over allerlei 'volwassen' onderwerpen zoals politiek, crisis, arm en rijk. Ook op de basisschool kennen ze Wilders en Balkenende. Op alle 'waarom'-vragen krijgen ze een zo eerlijk en hopelijk ook zo begrijpelijk mogelijk antwoord. Dat heb ik vroeger ook van mijn ouders gekregen. Als je boekje daar op ingaat dan heeft het niet zoveel toegevoegde waarde. Of ga je het meer hebben over de (kantoor?)psychologie van de volwassen mens? Wat is management, leidinggeven etc etc, maar dan op niveau van een kind van 10? Lijkt me ook leuk (zelfs voor volwassenen)