Inspiratie & gemeenschapszin...en dat in het bedrijfsleven?!

Hoe beviel u de vakantie dit jaar? Bevalt het u sowieso nog wel om uw werk te onderbreken en een paar weken aan de vrijheid te ruiken? Brengt het u weer op gedachten om uw loopbaan te beëindigen, en in een vroeg stadium van uw leven gepensioneerd te worden? Of heeft uw vakantie u op het idee gebracht om meer tijd aan vader- of moederschap, of aan uw relatie te besteden? Sinds exacte wetenschappers het voortouw hebben genomen in de psychologische wetenschappen, en meer spiritueel getinte invalshoeken al snel worden ingedeeld in categorie ‘fabeltjes’, zien we een grote nadruk op voortplanting family life. Geboorte, dood, om dat soort dingen gaat het.

En om vrijheid dus. Andere dingen dan werk. Het behoort allemaal tot de bespiegelingen die je hoort op de terrassen, op de campings en in de resorts. Overgeleverd aan oceanen van tijd gaat je brein allerlei zaken voor je geestesoog brengen die niet met werk te maken hebben. Een enkeling gaat zijn bestaan doornemen en wil verandering.

Ondertussen staat de economie nog steeds niet op de rails. Europa begint het in verhouding tot de andere werelddelen weer iets beter doen, maar aan de economische ellende lijkt nog geen definitief einde te komen. Slecht nieuws voor de mensen die de boel in hun leven eens lekker willen omgooien.

Want ook veranderingen in het persoonlijk leven moeten bekostigd worden. Alle idealen ten spijt. Het is één van mijn bespiegelingen geweest deze vakantie. Sinds de jaren zeventig dromen westerlingen van een leven vol vrijheid. Werken is een middel naar die vrijheid. Snel veel geld maken en wegwezen, dat is de droom van velen.

Ik denk dat we die droom moeten bijstellen. En dat vind ik een leuk begin van het nieuwe jaar. Inspiratie hebben we nodig, en die inspiratie onttrek je aan idealen. Een steeds luider klinkend ideaal is dat van de zingeving. Na al dat ‘welbegrepen eigenbelang’ is het tijd voor visies in termen van ‘welbegrepen collectief maatschappelijke belangen’.

Het komt er op neer dat je je verantwoordelijkheid neemt voor een bijdrage aan een betere maatschappij. In je privé- en je arbeidsleven. Lever jij een bijdrage die niet alleen goed is voor jezelf maar ook voor anderen in je bedrijf? En levert dat bedrijf een bijdrage aan een betere maatschappij, bijvoorbeeld door eerlijke productiemethoden die goed zijn voor de wereld?

Het zijn relevante vragen, zeer relevante vragen en ze worden steeds vaker gesteld door topmensen en grootheden. In mijn boek ‘Goeroegetwitter’ kunt u bijvoorbeeld lezen over de filantropische initiatieven van grootheden als Bill Gates en Richard Branson. Maar waar staat u? Welke bijdrage levert u aan een samenleving die gezond is voor jou én anderen?

Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen

Probeer het Pro-abonnement een maand gratis

En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.

Word een PRO 

Pieter
Beste Bert,

Diezelfde filantroop Bill Gates ramde de wereld één computersysteem door hun strot, werd daar stinkend rijk van en besloot toen ineens het Amerikaanse onderwijssyteem te hervormen want het ging hem zo aan het hart... Tijdens zijn Microsoft-periode was zijn filantropie vaak goed getimed PR-management en kneep hij ook gewoon Microsoft-werknemers af (zij bedrijf was berucht in die tijd).
Ik wil niet cynisch zijn (en hoop het niet te zijn), maar dergelijk idealisme, zoals in dit geval van Gates, vind ik verdacht.
Het doet me een beetje denken aan een artiest die wereldhit na wereldhit scoort door zijn muzikale ziel te verkopen aan de commercie om vervolgens met een opr-<em>echte </em>plaat<em> </em>te komen. De muzikant in kwestie heeft een vrijheid gecreëerd die grotendeels op zijn financiën gebaseerd is.
De vraag is: vrijheid en idealisme tegelijkertijd creëren, kan dat? Zo ja, hoe?
Bert Overbeek
Ik denk Pieter, dat of idealisme nu verdacht is of niet, degene die er baat bij hebben niet talen naar de intenties van de betrokken filantroop. Ze varen er wel bij.
Daar komt nog bij dat mensen die veel geld hebben sowieso gemakkelijk gewantrouwd worden, zeker door mensen die het niet hebben maar wel graag willen hebben.
En wat is er mis met via commercie je vrijheid vestigen en dan mooie dingen doen? Het is wellicht jammer dat je dat pad moet bewandelen maar het gaat er toch om wat mensen uiteindelijk willen en doen?