Halalvlees en het publieke debat, en dus ook weer: Geert!

Onlangs mopperde Ronald Schneider van Leefbaar Rotterdam op halal vlees in het gemeentehuis. Halal vlees is vlees van dieren die geslacht worden zonder verdoving, zo luidt het algemene idee, en dat raakt meneer Schneider van Leefbaar Rotterdam. Hij vindt dat dieronvriendelijk. En hij is de enige niet. Het gemopper van Ronald Schneider staat namelijk niet op zichzelf. Onlangs protesteerde de PVV tegen een barbecue van de gemeente Den Haag, waar ook al halal vlees op de gevoelige Hollandse plaat kwam te liggen...

Nu is de PVV net als Leefbaar Rotterdam geen partij die zich normaliter druk erg maakt om wreedheden tegen dieren, zoals de bio-industrie of de massaproductie van vlees en de akelige gevolgen die dat voor de dieren heeft. Het gaat dan ook niet om het belang van de dieren, maar om de ‘toenemende islamisering’ van het gemeentehuis, aldus meneer Schneider.

In de gemeenteraad van Rotterdam verbaast men zich overigens wel over Schneiders uitspraken. Je krijgt daar ongevraagd namelijk helemaal geen halalvlees. Om te beginnen moeten mensen die halalvlees willen bestellen, het van te voren aangeven zoals bij een dieet, en tijdens begrotingen wordt het niet geserveerd. Aldus een Rotterdams raadslid. Schneider overdrijft dus.

Dan het rituele slachten. Veel mensen vinden dat slachten zonder verdoving bijzonder wreed. Maar 80% van het halalvlees is van dieren die wel verdoofd zijn. Slechts een klein gedeelte van de moslims eet vlees dat geslacht is zonder verdoving. Maar is dat nu eigenlijk wel zo dramatisch? Wel voor de vegetariër, vermoeden wij. Maar voor de vleeseter geldt: slachten zonder verdoving is niet per sé wreder dan met verdoving.

Bij ritueel slachten worden twee halsaders tegelijkertijd doorgesneden. Het verbloeden gaat dan veel sneller. De bloeddruk valt vrijwel meteen weg en het dier is binnen een paar tellen buiten bewustzijn.  De manier waarop in ‘onze’ industrie kippen worden verdoofd is veel pijnlijker. Men doodt ze door ze hangend aan een lopende band, door een waterbad te halen waar stroom op staat. En koeien? Koeien krijgen een masker op, waarna er een pin tussen hun ogen geschoten wordt.  Maar daar hoor je de PVV en Leefbaar Rotterdam  niet over.

Op de universiteit gaven onlangs Joodse studenten kritiek op het feit dat er in de kantines van hun opleidingsinstituten geen kosher vlees was, maar wel halal vlees. Ook daar de suggestie dat moslims worden voorgetrokken, en dat dat maar eens afgelopen moet zijn. En zo heeft men een manier gevonden om op beschaafd westerse wijze ook moslims die het goed bedoelen, in een kwaad daglicht te stellen. Achter al dit soort acties zit natuurlijk een bepaald mechanisme, en als je bijvoorbeeld doorpraat met veel mensen dan hoor je dat ook wel. En wat voor mechanisme is dat dan? Ik beantwoord deze vraag graag met een paar voorbeelden.

In de jaren tachtig en negentig trokken heel veel ‘autochtonen’ weg uit de binnenstad van Amsterdam. Ze gingen naar Almere of naar Purmerend. ‘Amsterdam is Amsterdam niet meer’ zo zeiden ze. Ik heb meerdere mensen gekend en gesproken in die tijd en gevraagd naar het waarom van hun vertrek.

Een schoenmakersvrouw uit Oud-West, de hooggeblondeerde 60-jarige tante Sjaan, vertrok naar Harderwijk, 'omdat ‘je steeds meer zwarten ziet in Mokum'. Ze vond ze ‘vies’ en als ze het woord ‘zwarten’ gebruikte, dan straalde ze dat ook uit. Ze namen muizen en ratten mee, was haar krasse stelling. ‘Turken en Marokkanen’ waren volgens haar ‘hoerenlopers’. Let wel, het gaat hier om een vrouw die de oorlog en Jodenvervolging had meegemaakt.

In Zwolle had een man een broodjeszaak. Hij was een ras-Amsterdammer die vond dat de gezelligheid uit de stad verdwenen was door de komst van Turken en Marokkanen. Ook Surinamers en Antillianen vond hij maar niets. In zijn ogen waren dat klaplopers, uitvreters en mensen die bewust profiteerden van ons sociale stelsel.

Een officier uit Utrecht had een hele eigen filosofie. Hij had geen hekel aan buitenlanders, maar vond dat ze hier niet thuishoorden. ‘Iemand die in dit land woont, krijgt geen donkere huidskleur. Dat krijg je van de zon. In landen bij de evenaar. Alleen daar wordt een mens een neger. Dus moet hij onder de zon wonen en niet in Nederland.’

Ik houd het bij deze drie voorbeelden, maar ik kan u verzekeren dat ik er tientallen in mijn geheugen heb zitten. Steeds weer was er maar één mechanisme dat hun gevoelens voedde: een diepgewortelde irritatie aan mensen die er anders uitzagen, anders aten, anders leefden. Mensen die de Hollandse ‘Gait-Jan-Kruutmoes’-mentaliteit ter discussie stelden. Die door hun manier van leven onze normen en waarden in een ander licht stelden. En die bovendien lieten zien dat wij ons behoorlijk superieur aan ze voelden. Je moest eens horen hoe wij destijds tegen ‘ze’ praatten: alsof ze kleuters waren. Koot en Bie hebben er nog een paar sketches aan geweid.

Het gaat in al deze voorbeelden om xenofobie. Door de decennia heen zijn er altijd mensen geweest die deze xenofobie een stem hebben gegeven, meestal onder het mom van ‘Wij zeggen tenminste wat er bij de mensen leeft’. Glimmerveen en Janmaat begonnen er mee. Zij heetten extreem rechts, dat toen nog geassocieerd werd met corrupte en moorddadige regimes als dat van Hitler en andere dictators.

Later kwamen acceptabeler mensen als Bolkenstein, Fortuyn en tegenwoordig Wilders, om de antipathie tegen moslimcultuur in ons eigen land een stem te geven. Zij gaven de irritatie en angst een rationele basis. In de volksmond werd het: ‘Die lui’ moeten zich aanpassen in ons land, ophouden met 'huiloi-huili', met crimineel gedrag en daarbij komt dat we de grenzen niet onbeperkt open konden houden. Het kost gewoon teveel. 'Kopvoddentaks' moest kunnen.

De reactie uit het linkse kamp was steevast van dezelfde bedenkelijke kwaliteit: rechts discrimineerde, ze waren daar racistisch en vertoonde hetzelfde gedrag als de Duitsers ten opzichte van de Joden. Aanvankelijk waren rechts-extremisten ook vaak antisemitisch, maar bij iemand als Wilders zien we een zeer sterke band met Israel, zo sterk dat de VPRO onlangs een documentaire uitzond, waarin sterke relaties tussen Wilders en de Mossad werden gesuggereerd. Bovendien vindt Wilders dat er wel wat meer nederzettingen mogen komen op de Westelijke Jordaanoever.

Ik vind het dom dat tegenstanders de genoemde politici racistisch noemden. Bolkenstein, Fortuyn en Wilders lijken primair het liberaal-westers gedachtengoed te willen beschermen tegen fundamentalistisch islamisme. Daarin schiet met name Wilders door. In zijn ogen is de totale islam corrupt. En dat is onzin.

PVV en Leefbaar Rotterdam zie je die weg ook consequent en vol overtuigingskracht, met woord en daad, uitdragen. Tot in het kleinzielige toe. We zullen ze eens laten zien wie hier de baas is, lijken ze te willen zeggen. En dan krijg je eigenaardige bewegingen, zoals het weigeren van allochtonen bij voetbalverenigingen, of ongenuanceerde en domme uitspraken over halalvlees op de gemeentebarbecue. Het valt op hoe weinig kritiek daarbij op de eigen, kennelijk superieure Nederlandse cultuur bestaat. En ook de zelfspot ontbreekt. En daarmee zijn we weer terug bij tante Sjaan, die dolgelukkig is dat ze eindelijk politici heeft die haar het gevoel geven dat haar xenofobie en vreemdelingenhaat acceptabel is.

Ik verzet mij niet tegen mensen die een hekel hebben aan wangedrag op straat, of dat nu Nederlands of Marokkaans is. Dit moet je vooral aanpakken. Wel verzet ik me tegen achterstelling van welke bevolkingsgroep dan ook. Moslims aanpakken, omdat ze moslims zijn vind ik een verkeerde aanpak. Een hele godsdienst veroordelen vanwege zijn excessen, kan niet juist zijn. Je zet daarmee honderden miljoenen weg die wel vrede nastreven. Nederland is ooit misschien wel eens te tolerant geweest, maar we mogen toch nog wel iets van die tolerantie bewaren. En laten we ook de nuance niet uit het oog verliezen.

Tenslotte nog een opmerking over ‘links’: hun stigmatiseringen van rechtse politici als ‘racistisch’ en zelfs ‘fascistisch’ slaan de plank vaak mis. Bovendien zijn ze totaal niet opgewassen tegen de krachtige manier van debatteren aan de rechterkant.

De rechtszaak tegen Wilders onlangs is daarvan een voortreffelijk voorbeeld. Wat een chaos hebben de tegenstanders van Wilders ervan gemaakt. Ze zouden zich moeten realiseren dat de manier waarop je mensen bestrijdt, kwaliteit moet hebben. Keer op keer zie je dat links zijn vingers brandt aan Geert Wilders. Dat zegt iets over de wijze waarop men in dat kamp met de dingen omgaat.

Daarin lijken ze ironisch genoeg op Ronald Schneider van Leefbaar Rotterdam. In plaats van zich op grote items te richten als misdaad, hufterigheid (daar kunnen de Nederlanders trouwens ook wat van) en terrorisme, houden ze zich bezig met vlees op het gemeentehuis en mensen die lid worden van voetbalpartijen.

Dit land heeft behoefte aan mensen die eerlijk het debat voeren. Met enige verdraagzaamheid en behoud van de nuance. Om de echte misstanden aan te pakken, en niet voortdurend de ander in de haren te vliegen om uitspraken die nu eenmaal kunnen worden gedaan in een democratie. Er liggen behoorlijke problemen voor onze voet. Alleen samen kunnen we ze aanpakken.