Geen vriendje van de baas? Gevaarlijk! (Case)

Wie denkt dat met de toename van vrouwelijke energie in het bedrijfsleven de old boys networks zijn verdwenen, zit er naast. Nog steeds zijn er dingen als vriendjespolitiek bepalend voor aanstellingen van mensen, promoties, ontslag van niet-vriendjes en de uiteindelijke samenstelling van management teams, dat zijn de teams die reg€ie voeren over het bedrijfsleven.

Recent zag ik weer hoe iemand die gewetensvol zijn taken deed, laten we hem Anton noemen, maar die niet goed lag bij zijn baas Thijs, op onduidelijke gronden uit zijn functie werd ontheven. Hij kreeg de schuld van dingen die hij niet gedaan had, werd beroddeld door het kliekje rondom Thijs en kreeg eigenlijk geen eerlijke kans om te bewijzen wat hij kon.

In het team van Anton zat iemand die met amicaal old chap gedrag Thijs liep te paaien. Hij sprak met hem over zijn slecht functionerende baas langs het hockeyveld en met glazen wijn in de hand werd op de ondergang geklonken.

Achter hun rug spreekt iedereen er schande van, maar niemand durft openlijk de confrontatie met Thijs aan te gaan, omdat mensen voor ontslag vrezen. Dit heet leidinggeven op basis van angst. Het gevolg van die stijl is dat je medewerkers je nooit in je gezicht vertellen wat ze echt van je vinden.

Thijs wordt bekritiseerd, maar nooit rechtstreeks in zijn gezicht. Als je met hem praat, lijkt hij de indruk te hebben dat iedereen hem waardeert. Nog eens, ik vind dat een masculine cultuur. In culturen waar vrouwen meedoen, zie je dat geslijm veel minder. Er moet dan ook een einde aan komen. Maar hoe doorbreek je zoiets? Hoe krijg je slechte leiders uit hun rol?