Congressen hebben iets grappigs en er wordt flink over gejokt

Er zit veel humor in al die seminars en creatieve congressen die overal in het land voor managers worden gegeven. Ik word er regelmatig voor gevraagd en hoor de organisatoren me dan ‘enthousiasmeren’ met sprankelende verhalen over hun aanbod, dat niet nieuw is maar wel in een nieuw jasje is gestoken. Hun seminar is ‘onderscheidend’, ‘uniek’, ‘nog nooit gedaan’ en ze weten het zeker, daar wil ik absoluut bij zijn. Anders mis ik een belangrijke ontwikkeling.

Nu loop ik 21 jaar in dit vak rond en ik hoor die verhalen ook al zo’n 21 jaar. Vooral opleidingskundigen kunnen er wat van. Niets ten nadele van deze professionals, hoor, er zitten hele goede onder en ik heb er jaren prettig mee samengewerkt. Ze zijn vaak verantwoordelijk voor de managementmodellen en methodes waar managers gebruik van maken. Belbin, DISC, MBTI en talloze andere veelgebruikte management ‘tools’ komen in organisaties terecht via opleidingskundigen.

Opleidingskundigen zijn dol op creatieve werkvormen. Leuke, nieuwe dingen. Ze gaan er voor naar Amerika of gewoon in Nederland. Seminars waar zij dan weer seminars op baseren. Die erg lijken op de seminars die ze hebben gevolgd. Niettemin blijven ze het onderscheidend en uniek noemen.

Er is ook veel jokkebrokkerij bij het aanbod van al die onderscheidende seminars. In advertenties wordt konde gedaan van ‘het eerste echt wetenschappelijke breinmanagement congres’. Waarbij dan een paar namen volgen die thuis zijn in de neurowetenschappen of biopsychologie, maar die geen klap weten van management. Ik vind dit onvervalst grappig. De struggle waarin wetenschappers terecht komen om hun bevindingen en onderzoeken aan de man te brengen, zijn hier en daar allang over de grens van het zindelijk denken heen.

Het geeft niet, ieder zijn meug en we zijn allemaal mensen, nietwaar? Als we maar niet zelf gaan geloven dat we er betere managers van worden, van oude wijn in nieuwe zakken. Over management is al erg veel gezegd, en oude modellen in een nieuw jasje brengen niets nieuws. De vernieuwing komt uit de wereld van het brein; daar zitten echt nieuwe denkbeelden zoals de boeken van Margriet Sitskoorn (‘Ik kwadraat’) en Meike Grol. Dat zou een aansporing kunnen zijn om onze bestaande managementdenkbeelden te veranderen. Maar ironisch genoeg zijn onze veranderaars allemaal niet zo veranderingsbereid.

Blijf het doorzien en er om glimlachen. Niet met dedain, maar omdat het nu eenmaal echt grappig is, net als die doemdenkbeelden over de toekomst, robots en computers. Natuurlijk gaat die technologie ons werk veranderen. Dat heeft het altijd gedaan. Maar wie goed luistert naar de deskundigen, hoort dat goede skills nodig blijven. Jezelf (laten) trainen in vaardigheden voor de toekomst, dat zet echt wel zoden aan de dijk.

En managers kunnen ‘onderscheidend’ en misschien ook wel ‘uniek’ blijven, als ze inzicht in de menselijke geest verrijken met breinkennis. Maar daarvoor hoeven ze niet per se naar dure seminars en congressen, waar enthousiasmerende opleidingsinstituten hen hele oude worsten voor houden in vlotte verpakkingen. Niettemin vermoed ik dat ze het zullen blijven doen.

www.pitchersupport.jimdo.com