Help, ik heb een manager met een viswijf thuis!

Dat sommige managers thuis niet of nauwelijks iets te vertellen hebben is al langer bekend, maar dat sommige het gemis van deze ‘macht’ dan ruimschoots buiten de deur proberen te compenseren is wellicht iets minder bekend. Ik herinner mij nog goed één van mijn eerste managers die thuis ook niets had te vertellen en op de zaak, zij het met enige moeite en gemis aan kwaliteit, de scepter probeerde te zwaaien. Hoe deze geboren en getogen Rotterdam zich als ‘een lompe boer’ kon gedragen was niet te geloven. Daarnaast was hij zoals velen anderen van zijn geestverwanten dagelijks ‘op de club’ te vinden en draaide hij daar in de avonduren en het weekend nagenoeg dezelfde uren als ‘op de zaak’.

Let wel, ik praat over eind jaren zeventig begin jaren tachtig, dus toen de manager nog ‘chef’ genoemd werd en al dan niet in de rang (ook een dergelijke kreet uit die tijd) van afdelings- of souschef. Die laatste waren het ergste, want zonder enige schroom kropen ze met schoeisel en al in het achterste van hun chef, de afdelingschef dus. Vandaar dat zij ook wel kontenkruipers werden genoemd. Deze veelal kleine kalende mannetjes, met thuis een beer van een wijf met een bek die niet zou misstaan op het ‘WK viswijf imiteren’, hadden dus zoals eerder gezegd thuis geen moer te vertellen. Sommige waren zo slim om vrouwlief naar de welbekende personeelsfeestjes mee te nemen. Dat was natuurlijk vermakelijk om op een avondje mee te maken en wist je dus al gauw hoe het bij de chef thuis ‘geregeld’ was.

Zij reageerde hun frustraties van thuis en de bekende feestjes dan weer af op hun kantoorpersoneel, ook wel ‘de witte boorden’ genoemd. De meeste van deze ‘witte boorden’ waren in die tijd veelal monddood gemaakt en deden alles wat de baas hun opdroeg en werd dus vervolgens zonder commentaar meteen uitgevoerd. Ja, ook in die tijd was het flink crisis!

Sommige vrouwelijke collega’s hadden het helemaal zwaar en als je de pech had dat jouw kop hem niet aanstond dan had je helemaal een probleem. Ik zeg bewust hem want in die tijd waren vrouwelijke chefs (cheffin, red.) eerder uitzondering dan regel. Tenminste bij banken en verzekeraars, daar startte ik namelijk ooit mijn carrière en daar heb ik toch ‘ech wel’ een paar ‘lompe boeren’ en tijdens de jaarlijkse feestjes de nodige ‘dikke viswijven’ voorbij zien komen. Die laatste categorie waren dus geen collega’s maar veelal de vrouwen van ‘de chefs’.

Na een dagje noeste arbeid en na de snelle hap thuis arriveerden zij dan enigszins gefrustreerd ’s avonds weer vroeg op de club. Ja, op de uren aanwezigheid viel niets op aan te merken. Het feitelijke probleem zat hem dan ook meer in de rol van hun ‘act’. Ik heb ooit een dergelijk gefrustreerde-witte-boorden-lompe-boer-met-een-viswijf-thuis voor een team met pupillen tekeer zien gaan dat ik dacht; dit komt nooit meer goed met die kinderen en al zeker niet met die trainer, die gefrustreerde…..u weet wel.

We zijn nu ca. 30 jaar verder en regelmatig mijmer ik dan nog wel eens terug naar de seven- en eighties en dan moet ik toch weer concluderen dat er nog steeds niet veel veranderd is. Uiteraard hebben internet en dan vooral Social Media de manier van communiceren en informatievoorziening volledig veranderd. Feit blijft dat zowel ‘op de zaak’ als ‘op de club’ er nog steeds van die gefrustr….,ik kan het woord niet eens meer uit mijn bek krijgen, mannetjes rondlopen die thuis niets hebben te vertellen en ‘op de zaak’ en ‘op de club’ hun dagelijkse ‘act’
niet gehinderd door enige kennis uitvoeren. Een tijdje terug stond er weer eentje, u weet wel, als een dolle stier voor een groep kinderen te gillen omdat ze een wedstrijdje bij de buren hadden verloren? Je denkt dan meteen aan wat voor vrouw zou een dergelijke man dan thuis hebben en krijg dan weer die beelden van 30 jaar terug op je netvlies. Ook probeer je nog te denken of hier iets aan valt te doen……beetje persoonlijke training zeg maar. Zal dat o.a. de reden zijn dat de opleidingsinstituten nog steeds dagelijks hun aangeboden cursussen als persoonlijke effectiviteit en efficiency, modern management etc. volgeboekt zien?

Of ze ooit bij deze groep managers (zo heten ze tegenwoordig) als hét probate middel zullen gaan werken vraag ik mij af. Sterker ik betwijfel het.

Of zal ik toch Reinout Oerlemans maar eens gaan bellen en hem proberen te overtuigen van een nieuw format in TV land?

Help ik heb een manager met een viswijf thuis!