Scheiding op de werkplek; en dan?

Als mensen in scheiding liggen, kan het twee kanten op met hun prestaties. Ze presteren beter of hun prestaties lopen averij op. Een scheiding trekt een wissel op mensen, en dat kan leiden tot een behoefte aan afleiding die tot goede resultaten leidt. Het kan echter ook zo zijn dat iemand zo door zijn gevoel in beslag wordt genomen dat hij zich niet meer kan concentreren. De vraag is in zo’n geval wat een bedrijf er mee moet doen.

Een vriendin van me, directeur bij een zorgverzekeraar, maakt er niet zo’n probleem van. Scheiding hoort bij de liefde en het leven. Zowel in haar eigen leven als in dat van anderen. We moeten daar realistischer mee leren omgaan, vindt ze. Vroeger bleven mensen bij elkaar omwille van normen die heersten, al dan niet door geloofsovertuigingen ingegeven. Tegenwoordig zijn die normen anders en dus zie je ook meer scheidingen.

Dit trekt uiteraard ook een wissel op het team. Soms wordt een team er hechter van, soms is het in verwarring, soms valt het in groepjes uit elkaar. Voor een manager zou een scheiding dan ook meer stof kunnen doen opwaaien, dan alleen het stuifmeel van de persoon die scheidt. Hij dient ook het team te begeleiden. En dat brengt zijn eigen complexiteit met zich mee.

Mijn goede vriendin raakt ook hier niet van slag door.

-Gewoon open bespreken met elkaar.

-Met het hele team?

-Ja. En bespreken hoe je er in de samenwerking mee omgaat.

-Maar het vertrouwen en de discretie dan? Mensen vinden het vaak lastig als zoiets gebeurt. Ze schamen zich en willen het liever niet aan de grote klok hangen.

-Dat gevoel bestaat bij de gratie van het willen verzwijgen van iets zo fundamenteels als scheiding. Scheiding is meestal ingrijpender dan trouwen. Doe er dan niet zo moeilijk over. Vertel het. Dan merken ze trouwens in veel gevallen dat de omgeving het accepteert en dat er steun komt. Mensen zijn niet achterlijk, die weten ook wel dat een scheiding moeilijk is. Aldus deze topmanager.

Maar er zijn ook managers die vinden dat dit soort ‘privezaken’ niet thuis horen op de werkvloer.

-Prima dat iemand scheidt maar ik wil er niets van merken.

Ook dat is een keuze, maar ik vind hem minder realistisch. Wat je doet met zo’n invalshoek is dat medewerkers geheimen voor elkaar gaan ontwikkelen. En je houdt jezelf ook een beetje voor de gek. Het is de schone schijn van een afdeling die louter zakelijk functioneert, die je nastreeft.

In werkelijkheid doet geen enkele afdeling dat. De menselijke component komt altijd bovendrijven, in welk zakelijk proces dan ook. Het beheersbaar willen houden van emoties is gedoemd te mislukken. En bovendien niet wenselijk. Want emoties bevatten, volgens de beroemde psycholoog Nico Frijda, veel informatie en bovendien een zekere redelijkheid.

Dit nog afgezien van het feit dat emoties volgens neurowetenschapper Adrian Raine onze ideeen bepalen, in plaats van omgekeerd. Openheid lijkt voor mij dan ook het credo. Geef inzage in je gevoelswereld, doe er niet mysterieus over, dan geef je je omgeving de kans om goed te blijven functioneren. En jezelf de kans om van je schaamte af te komen. Want schaamte is een weinig functioneel gevoel.

Benieuwd naar jullie reacties.

Bert Overbeek is organisatietrainer, coach en MD-ontwikkelaar. Hij twittert op Goeroetweets en zijn website vind je hier: pitchersupport.jimdo.com