Pasen is het feest van Johann Sebastiaan Bach

Rond de paasdagen doe ik altijd een beetje aan Bach. Dat is voor mij een traditie. Ik doe dit soort dingen nooit op jongebazen.nl maar op mijn persoonlijke blog. Heel belangrijk om meer te zien in het leven dan alleen business. De managementdenker Ricardo Sammler vindt dat ook. Hij raadde zijn lezers aan om literatuur te lezen. Ik verwijs ze ook graag naar grote muziek. En daarom een keer, bij wijze van uitzondering, een artikel over klassieke paasmuziek. Ondertussen kun je luisteren naar muziek die bij deze tijd past: http://www.youtube.com/watch?v=sFHXWoawnt0&feature=relmfu En een verwijzing naar een artikel van me over de opstandeling Jezus op www.egobert.wordpress.com 

Pasen. Het feest van de opstanding van de voorman van het christendom. Een groot mens, ongetwijfeld. Al is het buitengewoon moeilijk te achterhalen wie hij nu echt was. De evangeliën spreken elkaar hier en daar tegen, en hebben duidelijk een boodschap, waardoor het zicht op de historische persoonlijkheid Jezus mistig blijft. We hebben het dus te doen met de mythische Jezus. Die mythische Jezus is tot in de hoogste hemelen bezongen door wereldse componisten. En tegen de tijd dat het Pasen is, komt Bach’s Mattheüs Passion weer uit de kast. En elk jaar wordt opnieuw geconcludeerd hoe geweldig die is. Pasen, dat is voor de (klassieke) muziekliefhebber de Mattheüs Passion.Vandaar dat ik het dit jaar eens anders doe. Ik heb eens wat rondgeschuimd in mijn klassieke muziekverzameling en vond daar een interessant werkje van Joseph Haydn. Het heet ‘The seven last words of our Saviour from the cross’. Bedoeld zijn de zeven laatste woorden van de mytische Jezus. Wie een impressie wil kan even op You Tube kijken ( http://www.youtube.com/watch?v=9-TolkNZhTU )

Ik ken de uitvoering van het Lindsay String Quartet; een opname uit 1993 die altijd veel rust in de huiskamer brengt. Het is prachtige introverte muziek die, mede met het oog op het onderwerp, iedere uitbundigheid vermijdt. Er hangt iemand aan het kruis en diens laatste woord verdienen het om met gepaste eerbied beluisterd te worden.

Die eerbied sluimert rondom het muziekstuk, en ik zou de plaat met name draaien op de donderdag, vrijdag en zaterdag. Voor wie het niet weet: Jezus is volgens de tradities ogestaan uit den doden op een zondag. Eigenlijk is het dan pas feest; daarvoor past ingetogenheid en rouw. Voor degene die het serieus willen vieren, dan.

Natuurlijk zijn de oude heidense lentefeesten vervlochten met de christelijke tradities; vandaar dat de meeste mensen het paasfeest zien als iets lichts, iets prettigs. De zeven laatste woorden van Jezus laten je er ook iets anders bij voelen. De kwetsbaarheid van een ter dood veroordeelde. Al wordt het nergens dramatisch zwaar.

Want dat is de kracht van Haydn. Hij kan ongelooflijk ingetogen zijn; het volmaakte tegendeel van Wagner of Brückner. Klein spelen heet dat in de acteerwereld. En dat hoor je in dit muziekstuk. Negen wonderschone muziekminiaturen om Jezus te herdenken. Of we hem nou echt kennen of niet.