Vroeger had je MD-trajecten en trainingen, zeggen we over 20 jaar. Dan gingen leidinggevenden met elkaar van de werkplek weg, om ergens in een conferentieoord zichzelf te ‘ontwikkelen’. Het ging om leren, leren en nog eens leren. Iedereen zei dat ook: ‘Ik wil graag leren’. Dat viel op omdat men het daarvoor eigenlijk nooit zei.
Ineens kwam er de klad in. Was een beetje de schuld van ICT, want iedereen kon nu gewoon alles op internet vinden en e-learning werd populair, omdat het relatief goedkoop was. Alleen lukte het niet goed om gedrag te veranderen met e-learning. Dat zeiden ze wel maar daar kwam niets van terecht natuurlijk.
De trainingen werden minder populair. De business wereld holde achter iemand aan die riep dat het echte leren op de werkplek plaats vond. Dat vonden een aantal mensen een beetje saai. Her en der werden er workshops georganiseerd om out of the box te denken. Dat riep ook iedereen: we moeten out of the box denken. Maar dat out of the box denken was daardoor op den duur ook weer niet zo out of the box.
Er werd van alles gedaan om het aanbod van leren toch maar zo leuk en onderscheidend mogelijk te maken. Want, zo heette het ineens, het moest onderscheidend zijn. En out of the box. En er werd ook onderzoek bij gehaald waaruit bleek dat die vroegere MD trajecten en gedragstrainingen te moeilijk waren.
Vooral MBO’ ers zouden moeite hebben met de transfer van het ‘trainingslokaal’ naar de ‘alledaagse waan’, zoals men de dagelijkse werkpraktijk ook wel noemde. En het ging om die MBO’ers. Zij moesten het werk immers doen. Want bij al dat gebabbel over hoe je het leren leuker en leuker kon maken moest er wel gewoon gewerkt worden. En dat deden de MBO’ ers en de mensen van een lager niveau.
Als iemand de ervaring had dat die MBO’ers en mensen van een lager niveau geen moeite hadden met de transfer van het trainingslokaal naar de alledaagse waan, dan trok men zijn neus op en zei dat het toch anders moest. Want ‘uit onderzoek bleek’ dat mensen het beste ‘out of the box’ leerden denken over de ‘alledaagse waan’ wanneer ze ‘on the job’ werden gecoacht.
En toen stond er ineens iemand op die een vraag stelde.
-Met alle respect, zei hij, allemaal heel leuk hoor, die symposia over serving leadership, out of the babbelbox, e-learning, workshoppie hier, iets heel nieuws daar, maar verbeteren we daar onze organisatie wel echt mee? Vragen we ons nog wel af wat onze organisatie nodig heeft? Of zijn we, als een intellectuele breiclub, bezig met filosofisch te kijken naar de knoppen van MBO’ers en lager niveau, zonder dat we die mensen ooit hebben gehoord of zelfs maar gezien?
Misschien moeten we toch weer eens de hei op, een conferentieoord in (ook goed voor de economie), om in een paar uur eens met elkaar vast te stellen hoe we praktischer kunnen worden, ook als het om leren gaat. Want die traditionele trainingen en MD-bijeenkomsten werkten vroeger wel.
Het was even stil. Toen begonnen een paar mensen te roepen dat dit een te simpele manier van kijken was. Dat het allemaal veel boeiender en interessanter zou kunnen. Mits we out of the box bleven denken, on the job trainden en de juiste knoppen van de MBO’ers bleven zoeken. En bleven abstraheren over leiderschap en de lerende organisatie. Zo lang abstraheren, dat we los raakten van de praktijk zoals een zeppelin vroeger los kwam van de grond. En nu maar hopen dat al dat leuke en energie gevende leren niet, net als de zeppelin, plotseling uit elkaar zou spatten en we al te zeer met beide benen op de grond terecht kwamen.
Op 13 en 20 november geeft Bert Overbeek interessante workshops over veranderen en het brein: http://www.jongebazen.nl/md-wel-en-wee/leiderschap-en-het-brein . Bij managementboek.nl kunt u zijn boek ‘Bert’s breinboek voor Managers en Trainers’ bestellen.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO