Leiderschap mag praktischer

Leiderschapsbijeenkomsten zijn nog steeds een regelmatig terugkerend fenomeen. Leidinggevenden komen bijeen en bespreken dan hun ontwikkelpaden naar leiderschap. En daarin raken ze maar al te vaak volkomen los van hun rol in de alledaagse werkelijkheid (die ze te vaak de ‘alledaagse waan’ noemen). Omdat managers en opleidingsinstituten er zelf ook een beetje moe van worden, zie je regelmatig leuke creatieve initiatieven om leiderschapsontwikkeling in een nieuw jasje te steken. Ze organiseren dan iets ‘unieks’, iets ‘dat nog nooit gedaan is’ of ‘iets dat volkomen anders is’. Dat gaat vaak in intussen uitgekauwde trainerstaal: ‘Alles is verandering’, ‘Stel je open voor nieuwe dingen’ en ‘Laat je veiligheden los’; vaak met het woordje ‘durven’. ‘Durf je open te stellen. Durf je routines los te laten. Durf afstand te doen van veiligheden.' Durf, durf, durf. Maar de praktijk vraagt maar al te vaak om een heel andere vorm van durf. De durf om naar mensen te gaan die weerstand hebben tegen die leiderschapsbijeenkomsten. Die niet zoveel hebben met al dat ‘abstracte gefilosofeer over leidinggeven’. En die meestal weinig hebben met  de stijlen van leidinggeven die uit dat gefilosofeer voortkomen. Leiderschapsbijeenkomsten zijn dan ook vaak veel te weinig op de praktijk gericht. Ze bewegen zich daar zelfs vaak veel te ver vanaf. En dan, halverwege de vlucht in de leiderschapsluchtballon, roepen er altijd wel een paar: ‘Maar waarom krijgen we ze nou niet mee?’ Mee? Mee waarnaar toe? En waarvandaan? Om iemand mee te krijgen op je ‘reis’ (ook zo’n cliche) moet je samen vanaf een bepaald punt vertrekken. Maar daar is geen sprake van. Je stond bij het vertrekpunt met een stel mensen die je taal wel spraken, en jullie begonnen met elkaar over Mandela, Jobs en andere leiderschapsvoorbeelden te praten, maar stond er iemand uit de ‘alledaagse waan’ in je buurt toen je dat deed? Van bridgen leer je niet golfen. Van voetballen ga je niet beter schaatsen. Van filosoferen over leiderschap ga je misschien beter filosoferen. Maar ga je ook beter leidinggeven? Ga je meer leiderschap uitstralen? De werkpraktijk is geen academie en daarover verhalen delen en vertellen kan heel nuttig zijn. Maar als Professor in de Zweefmolen babbelen over de nieuwe zakken waarin de oude wijn zou moeten, leidt tot een betere verpakking, maar niet tot meer dan dat. Ga naar je mensen toe. Leg mensen uit wat de urgenties, de afspraken en de kaders zijn. Niet in jouw taal maar in die van hun. En vraag ze ook eens wat. Om hun ideeen. En doe daar ook eens iets mee!

Bert Overbeek twittert op Goeroetweets. Zijn website: www.pitchersupport.jimdo.com Een filmpje van Bert Overbeek vind je hier: https://www.youtube.com/watch?v=bDo9bvhlma4