Diversiteit: hou op met die commissies; ga aan de gang!

Als we in Nederland een probleem menen te hebben gesignaleerd, dan richten we per direct een commissie op. Of een projectgroep. Het is een beetje een geijkte volgorde. Probleem gesignaleerd, groepje deskundigen, analyse, rapportje en uiteindelijk een projectgroep om de adviezen te ‘implementeren’. Daar staat vaak een tijdsspanne voor, en na die tijdsspanne wordt het project afgerond, en is het klaar.

Zo gaat dat dus ook met diversiteit. Al een halve eeuw zijn we bezig met commissies, politieke clubs en projectgroepen om de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen in organisaties en teams te realiseren. En hoewel we een beetje terreinwinst hebben geboekt, schiet het toch nog niet heel hard op.

Ik vind dat logisch. Ik zag ooit bij een organisatie iets grappigs gebeuren. Top down werd daar bedacht, dat er meer aan diversiteit moest worden gedaan; ook in de relaties op de werkvloer. Een aantal zaken werden geinventariseerd door de projectgroep diversiteit. Seksisme, pesterijen, de grenzen van wat kon en not done was werden beschreven.

Maar op de werkvloer (sommigen vinden het niet zo’n mooi woord, maar in medewerkers zelf spreken over ‘de werkvloer’) was men zeer verbaasd. We gedragen ons prima, was de reactie, zeker ten opzichte van elkaar. We hebben zelf een tijdje geleden, naar aanleiding van een probleempje dat we hadden, afspraken gemaakt en weten heel goed wat we onderling wel en niet kunnen doen. Mannen en vrouwen hadden verder geen klachten. Niettemin werd er een heel betoog gehouden. Ik begreep wel waarom, maar de mensen niet. Die snapten echt niet waarom er zo’n circus werd opgetuigd.

Volgens mij gebeurde daar iets, wat standaard is. De bovenlaag, laten we zeggen 30% van de mensen, bedenkt voor de anderen wat er moet gebeuren. Vooral als het om grote thema’s gaat. Hun op zichzelf zeker deskundige verhaal wordt door de mensen gezien als een punt van kritiek in hun richting. En die vinden dat onterecht.

Op de werkvloer heeft men het niet zo op commissies en projectgroepen. Als die komen vertellen wat er verwacht wordt, dan begint het allemaal al met scepsis. Die aanpak is gewoon niet goed. En dat kan ook niet anders.

Laten we dus ophouden met die analyses en projectgroepen. Kennis is er na 50 jaar wel genoeg. Diversiteit is niets anders dan het benutten van de specifieke kennis en vaardigheden die mensen in huis hebben. Oud, jong, man, vrouw, homo of hetero, allochtoon of autochtoon, ieder brengt zijn eigen extra’s mee. Dat maakt diversiteit zo interessant.

Te vaak spitst zich de diversiteitsdiscussie dan ook toe op de problematische kant: dat het maar niet lukt vrouwen in de top te krijgen.Maar diversiteit moet iets anders zijn. Het moet niet blijven hangen in de commissies, als een balletje dat men elkaar toewerpt. Het moet van de mensen worden. Dus moet je daar beginnen!

Wie mijn boek 'Mannen en/of vrouwen' heeft gelezen, kan zich een beeld vormen van wat ik me voorstel bij diversiteit: onmiddellijk aan de slag ermee gaan met teams. De rapportages zijn er nu wel. Ergens beginnen en het zo uitbreiden. Er achter komen hoe mensen het nu doen, en of dat goed gaat.

Bert Overbeek is een organisatieontwikkelaar, trainer en coach. Op dit moment werkt hij samen met Petra Teeuwen en Yasar Ustuner aan inspirerende diversiteitsprogramma’s. Kern is: er is genoeg geanalyseerd, nu doen! Hij schreef over diversiteit in zijn boek ‘Mannen en/of vrouwen’ Meer info via pitcher.support@hetnet.nl