Voetbal in Suriname (deel 1)

Op 17 april vertrekt om 23.15 uur mijn ruim twaalf uur vertraagde vlucht van Surinam Airways naar Paramaribo. Na een hartelijk ontvangst door de crew raak ik al snel aan de praat met mijn buurman, de uiterst vriendelijke ‘Mart Smeets’ van Suriname. Quaraisy Nagessersing is zijn naam; bekend sportjournalist en directeur van QN Sport & Television. De zender die Suriname ‘more insight’ geeft in het voetbalspelletje, zo lees ik op zijn visitekaartje. Na enkele uitwisselingen over ons werk- en privé-leven, ik verzorg een vierdaagse cursus scenarioplanning en hij vliegt weer terug na bezoek aan zijn ouders in Nederland, gaat ons gesprek al snel over op het voetbal.

Quaraisy vertelt met dat zijn bedrijf de rechten heeft om Nederlandse wedstrijden op de Surinaamse televisie uit te zenden. EK’s en WK’s worden rechtstreeks de Surinaamse huiskamers ingeschoten. Hij verteld me dat hij benieuwd is of AZ zondag al kampioen wordt, ik zeg hem dat ik benieuwd ben of Suriname ooit een WK zal halen. Niet allebei de vragen worden bevestigend beantwoord, maar als ik het Surinaamse voetbal wil ervaren is aanstaande maandag een perfecte gelegenheid, zegt Quaraisy.

Suriname landskampioen Intermoengotapoe neemt het dan op tegen San Juan Jabloteh uit Trinidad in het Andre Kamperveenstadion. Een 2-1 achterstand moet worden weggewerkt om de halve finale te bereiken in het Concacaf toernooi, een soort UEFA-cup voetbal in Latijns-Amerika. Het beloofd een spannende wedstrijd te worden en Quaraisy komt me persoonlijk ophalen bij m’n hotel.

"Afgesproken”, zeg ik en zo begin ik me maandagavond een voorstelling te maken op weg naar het stadion. Zullen ze het een ploeg onderin de Nederlandse Eredivisie lastig kunnen maken of is het niveau Jupiler League? Aangezien Internmoengotapoe hoofdklasse kampioen is, schiet ook even door me hoofd dat ik zelf nog mee kan komen als 3^e klasse KNVB speler.

De ontvangst in het kantoor van QN Sport & Television is Surinaams en dus
uiterst hartelijk. Ik word direct geïntroduceerd aan de Surinaams voetballer
van de Eeuw. De legendarische Edwin Schal van Transvaal is door de nationale zender STVS benoemd tot voetballer van de eeuw. De tweede hand die ik schud is die van Leo Koswal senior, ex-bondscoach van Suriname en tegenwoordig samen met Humphrey en Quaraisy analist op de Nationale sportzender. Zoon Leo, de snelle rechtsbuiten maakte in ’94 zijn debuut voor Dordrecht ’90 en speelde ook nog voor Vitesse, Top Oss en Excelsior. Quaraisy maakt zijn briefing af en alle 30 medewerkers(!) die in touw zijn om de wedstrijd te verslaan zijn gereed. Mijn verwachtingen raken al hoger gespannen. Dan lopen we naar het stadion en gaan we via de VIP ingang naar binnen. Geen mannen in pak die je fouilleren en kaartjes scannen, gewoon een hand of beleefd hoofdknikje en we zijn het stadion binnen.

Het eerste wat me opvalt is dat het nogal donker is op het veld, toch staan alle lichtmasten écht aan. Quaraisy vertelt me droogjes dat de accommodatie eigenlijk niet aan de internationale standaarden voldoet en dat er binnenkort nieuwe lichtmasten worden geïnstalleerd onder andere gesponsord door de KNVB. Binnenkort kan trouwens ook best over een paar jaar zijn, voegt hij er droogjes aan toe. Het Kamperveenstadion schijnt namelijk al een jaar of vijf te wachten op de hoognodige renovatie. Dit heeft wel iets weg van het Telstar- of Haarlemstadion, zijn mijn eerste gedachten. Hekken staan er trouwens niet voor de hoofdtribune, zodat ik nog even het gras kan betreden. Dan terug naar mijn VIP stoel, die zich enkel onderscheid van de overige plaatsen door de kleur. Mijn plastic VIP stoeltje heeft een gele kleur en de overige stoelen zijn rood. Het is drie kwartier voor de wedstrijd nog opvallend rustig. Wellicht gaan ze er hier van uit dat niet alleen vliegtuigen vertraging hebben, maar ook officiële wedstrijden later beginnen!
(Lees meer in deel 2 van Voetbal in Suriname, binnenkort op deze site)

Over de auteur
Cris Zomerdijk is als organisatieadviseur en trainer werkzaam bij Holland Consulting Group te Amsterdam. Hij heeft een passie voor sport en is zeer geïnteresseerd in organisaties en topsporters die het anders doen. Regelmatig schrijft hij over zijn ervaringen op o.a. ManagementSite.

Lezers die een uitgebreide inkijk willen hebben in het Surinaamse voetbal beveel ik van harte Hard Gras nr. 62 (nov, 2008) aan. Diederik Samwel volgt het Surinaams elftal in deze editie tijdens de WK-kwalificatie wedstrijden voor 2010.