Van Basten: Het krediet is op

Bedroevend slechte wedstrijden. Geen lijn of structuur in het spel te bekennen. Toppers die weigeren nog voor Oranje uit te komen. Matige resultaten. Onlogische opstellingen. Badinerende opmerkingen over spelers. Waanzinnige selectiemethoden. Vaste waarden opstellen in oefenwedstrijden en experimenteren tijdens cruciale kwalificatiewedstrijden. Kortom, we hebben het niet over het nationale elftal van Bhutan of Togo, maar over dat van Nederland onder de leiding van Marco van Basten. Stap voor stap lijkt de trainerscarriere van Van Basten meer op die van zijn golftijdperk dan op die van zijn gloriejaren als speler. Zelfs de Telegraaf lijkt nu om. Tijd voor een andere weg en een andere coach. Een korte analyse met plussen en minnen.

Laten we positief beginnen. Er zijn zeker enkele verfrissende elementen in de aanpak van Marco van Basten. Allereerst zijn de persconferenties altijd leuk. Daar win je weliswaar geen enkele titel mee, maar je hebt wel direkt de steun van de journalisten. Erg belangrijk in de voetbalwereld. Daarnaast heeft van Basten enkele leuke ontdekkingen op zijn naam staan, met name Khalid Boulahrouz. En zijn steun voor Van Persie toen deze verwikkeld was in een verkrachtingszaak, heeft er uiteindelijk (en na intrekking van de klacht) toe geleid dat Van Persie de beste speler van Oranje is geworden. Als laatste punt, Oranje gaat zich waarschijnlijk kwalificeren voor het EK 2008. Al is dat dan in een van de zwakste poules en met dramtische resultaten (7 doelpunten in 6 wedstrijden, hoezo aanvallend spel?).

Dan de negatieve punten. Ik moet het kort houden, dus hier komen ze kort puntsgewijs. Het spel van het Nederlands elftal is niet om aan te zien: veel balbezit met zielloos heen en weer geschuif. Na bijna 3 jaar aan de macht te zijn, is er geen enkele heldere lijn in het spel te ontdekken. Spelers worden op plekken neergezet waar ze niet renderen. Het meest illustratief hiervoor is de positie van Ryan Babel en van Arjen Robben, die precies gespiegeld van hun technisch beste been worden opgesteld. Dat is of geniaal, of compleet krankzinnig. De resultaten en het spel geven hierop het antwoord. Spelers als Danny Landzaat hebben veelvuldig bewezen niet tot de top te behoren, maar er wordt tijdenlang aan ze vastgehouden. De uitschakeling tijdens het WK in Duitsland tegen Portugal was dramatisch en Oranje onwaardig, en hoewel ook de scheidsrechter het spoor bijster was (bijna evenveel kaarten als overtredingen, een unicum!), de coaches Van Basten en van 't Schip zaten er als dode musjes naar te kijken. Geen ingrepen, geen acties om het tij te keren en te blijven voetballen. Daarbij blijf ik ook bij mijn standpunt dat Huntelaar gewoon mee zou hebben moeten spelen tijdens dit WK. Het missen van kansen door Kuijt en Van Nistelrooij was en is bekend. Huntelaar, die toen in topvorm was (meer dan 50 doelpunten in een seizoen), werd node gemist. Nu hij zwak speelt, staat hij plots in de basis tegen Roemenie. Strafschoppen trainen, ja dat vindt nu wel plaats. Maar als referentiekader worden de Zweden genomen, het enige land waarvan Oranje ooit gewonnen heeft na penalties. FOUT! En stop nou ook eens met dat stupide voetvolleybal spelletje tijdens de trainingen. Iedereen weet dat dat niets toevoegt aan de kwaliteit van spelers en het noodzakelijke veldspel.

Kortom, de lijst wordt langer en langer en ik betrapte mij erop, terwijl ik wegdoezelde bij Nederland - Roemenie, terug te verlangen naar de periode Dick Advocaat. Dan is er dus ECHT iets aan de hand!

Bij het aantreden van Van Basten was er goede hoop dat een nieuwe dageraad aanstaande was voor het Nederlandse voetbal. Nu is het vijf voor twaalf. Van Basten kan zo de baan van Rijkaard overnemen bij Barcelona om daar de lessen van Oranje in de praktijk te brengen, net zoals Frank Rijkaard dat heeft gedaan. Van Basten is ongeloofwaardig geworden, en zal niets meer kunnen toevoegen aan Oranje. Bij aantreden was de achterstand op toplanden als Italie, Duitsland en Brazilie minimaal tien jaar. Het tijdperk Van Basten voegt hier nog eens 10 jaar aan toe. Werk aan de winkel, er is nog een jaar te gaan. Het Duitsland onder Jurgen Klinsmann heeft laten zien, wat mogelijk is in een dergelijk korte periode.