De Europese Unie lijdt aan een Ernstig Tekort aan Kennis, een tekort dat ook nog eens wordt verslechterd door de huidigde CRISIS. De laatste 10 jaar is er door verschillende prominenten benadrukt dat de EU nauwelijks in staat is om kennis te produceren, aan te trekken en te behouden om aan de vraag, sterker nog: om aan de Eisen van de Europese Economie te kunnen voldoen. Zo was er in 2007 een 'brandbrief' van enkele Nederlandse CEO's. & De Lissabon akkoorden lagen al eerder in de prullenbak.
Omdat het voor dit onderwerp al '5 voor 12' is geweest onderneemt INSEAD nog een laatste poging. Zij publiceren nu het rapport: '"Who Cares? Who Dares? Providing the Skills for an Innovative and Sustainable Europe," calls for Europe's government and business leaders to turn their attention to the importance of strengthening skills, and recommends a set of practical actions to help Europe face its most urgent challenges in this area.' Het is een moedige poging, maar of het ook helpt?
"Times of crises tend to separate the ambitious from the timid, and the visionaries from the conservatives. In today's Europe, where are the active forces of change?" zo opent dit document, een waar woord: ambitieus vs. timide. Kennis als dé Motor van de Economie, maar wie trekt zich daar eigenlijk nog iets van aan?
In het rapport wordt de status weergegeven van de Kenniseconomie in de Europese Unie. Dit wordt afgezet tegen andere economische regionen. De cijfers die de onderzoekers van INSEAD laten zien, tonen aan dat de EU en haar leden/landen de strijd op het gebied van Kennismanagement c.q. de Kenniseconomie gaan verliezen. We verliezen het van de VS, van China, van India. We verliezen het zelfs van een 'land' als Singapore.....
"Skills are the critical success factor for competing in the knowledge economy. Without skills, investments in other resources, such as new technologies and infrastructure, collapse. Europe's supply of skills was already under threat before the financial crisis plagued the region. Now, as governments and businesses scramble to cut costs, skills are under even greater threat. Without prompt and significant action to generate the required skills, much of Europe's stimulus packages and past investment could be wasted." Durf is dus nodig, durf om Kennis op een (veel) Hoger Niveau in de (niet alleen politieke) agenda te zetten.
Het rapport komt met een aantal aanbevelingen. Die laat ik hier maar achterwege om het 'simpele feit' dat er de laatste jaren heel veel aanbevelingen, heel veel goede bedoelingen naar voren zijn gebracht door diverse instanties maar Actie? ho maar; een Gemiste Kans, dus. Het ontbreekt blijkbaar aan Commitment.
Een uitgebreid & meer dan interessant rapport dat "Who Cares? Who Dares? Providing the Skills for an Innovative and Sustainable Europe,". Maar wie leest dat eigenlijk, zo'n rapport dat SCHREEUWT om te INVESTEREN IN MENSEN!? U?
De onderzoekers vragen zich nog af: "Whose responsibility's is this? What are the priority issues (skills gaps) to be addressed? What should European business and European governments do? How and where can they best combine forces to have a real impact?" Tja, wie is hier eigenlijk verantwoordelijk? U misschien?
==============================
07/05/09.
'Arjan Westra, directeur van Schöck Nederland, vindt het jammer dat de politiek het Investors in People certificaat niet oppikt. Door politici wordt vaak gesproken over Nederland als kennisland, maar bedrijven die het IiP-certificaat willen halen krijgen geen steuntje in de rug.' in het mediabericht ‘Jammer dat de Politiek het Investors in People Model niet oppikt.’
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Ik werk zelf in een grote overheidsorganisatie waar de laatste paar jaren veel kennis naar de markt is verschoven. Kernvraag daarbij is: 'Hoeveel kennis moeten wij in huis houden om nog regie te kunnen voeren op onze eigen projecten?' Overal in de organisatie beginnen nu sporen te verschijnen van kennis-bloedarmoede. We hebben al veel te veel naar de markt verschoven. Langs de haarvaten van de organisatie sijpelen langzaam weer wat vakmensen naar binnen... En al onze managers hebben hun mond vol van kennismanagement. Kennis moet je niet managen, kennis moet je DOEN (om ook maar eens wat kapitalen te gebruiken).
Hét probleem is volgens mij dat kennis en management twee heel verschillende talen spreken. De kennis-mensen buzzen niet op het juiste managementniveau en de managers hebben het er vooral druk mee om de kennis-mensen op cursus te sturen om de juiste taal te leren spreken. Ik maak tegenwoordig lijstjes van buzzwords die het in mijn organisatie goed doen om te zorgen dat mijn inhoudelijk bedoelde adviezen wel gevolgd worden. Dat is toch triest... Maar het werkt wel.
Wij kennis-mensen willen helemaal geen management-taal leren spreken.Wij willen lekker aan het werk. Mooie dingen maken die concreet en meetbaar zijn (hoe SMART wil je het hebben als manager?).
Als we nu eens afspreken dat de managers op cursus gaan om vertrouwen te leren hebben in hun vakinhoudelijke collega's? De adviezen die ze geven serieus te nemen ondanks het feit dat er niet de goede buzzwords in staan? Dan kunnen we allemaal fijn ons ding gaan doen en krijgt kennis weer de plaats die het verdient.
Na jaren lang in de revalidatie, op het gebied van bewegen, te hebben gewerkt. Eerst als 'bewegingstherapeut' en daarna als manager. Ben ik heel wat hyaten tegen gekomen op het gebied van kennis en op het gebied van toepassing. Als er al goede scholing voor handen is en je stuurt je personeel hierheen, moet het ook nog te implementeren zijn. Door kostenbesparing in de zorg loop je al gauw tegen ontbrekende uren hiervoor op. Er moet immers 'productie' gedraait worden. In de praktijk blijken er gaten in de scholing, de toepassing en de vergoedingsstructuren te zitten. Als je als bewegingsdeskundige HBO bent afgestudeert kom je al gauw in een strijd terecht met de orde van Fysiotherapeuten. Zij krijgen wel het een en ander vergoed op het gebied van bewegen. Dit ook, omdat zij kunnen genieten van en BIG-registratie. Het is echter niet vanzelfsprekend dat een Fysiotherapeut genoeg weet over het begeleiden van chronisch zieken en mensen met lichamelijke beperking in beweegprogramma's. In veel programma's wordt niet gelet op wetenschappelijke onderbouwing, een goed volgsysteem of rapportage. Als manager heb ik ook zicht op de bedrijfsmatige impact van veranderingen binnen de gevestigde werkmethoden. Deze moet voldoende worden ondersteunt. Zo niet, dan is het rendement van scholing en kennisimput nul. Na jaren heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een start gemaakt om op het gebied van bewegen voor chronisch zieken en mensen met een beperking de zaken op orde te krijgen. Met mijn bedrijf hebben we een scholing, protocollen en testmodules gebaseert op de inspanningsfysiologie en wetenschappelijke onderbouwing vanuit het American College of Sports Medicine (ACSM), online ondersteuning en een bedrijfsproces gemaakt. Als de ziektekostenverzekaars en de politiek er nu ook nog achter gaan staan, dan hebben we een maatschappelijk vangnet, verminderde kosten in zorg- en medicijngebruik en de besparing van kosten voor allerlij deelonderzoeken naar dit onderwerp. Het wordt tijd dat alle partijen stoppen om elkaar te bevechten. De patienten en mensendie onze hulp en kennis zo hard nodig hebben lijden hier onnodig onder.