Ontstaat er door de komst van meer ZZP-ers en meer AOW-ers geen onbalans in de sociale voorzieningen? Is er een oplossing?

http://www.youtube.com/watch?v=psk-R5Ws5NM

De artsen zijn van mening dat zij terminale patiënten nu toch echt te lang doorbehandelen. Minister Kamp meldt dat de AOW-er langer door mag werken, al is dat tegen uitgeknepen arbeidsvoorwaarden. 'Zo maar'  2 berichten uit de media deze week, zou je denken. Voor mij zit er toch enige, rare, synchroniciteit in. Hoe dan ook: de samenleving vergrijst & maatregelen daarvoor-/tegen: die zullen we nemen!

Vervolgens verschijnt vandaag ook nog eens het bericht dat de Zelfstandigen in de bouw op de armoedegrens leven.  Dat op het moment dat volgens het CBS het aantal ZZP-ers 'hand over hand toeneemt'. Als we beseffen dat de werkende beroepsbevolking nodig is om de welzijnsstaat minimaal in stand te kunnen houden en die werkenden leven nu zelf al op de armoedegrens, dan blijft er voor de ouderen (ook) weinig over & komen de ideeën van Medisch Contact en de Minister ineens in een héél ander schril licht te staan.....

Wordt het nu dan toch echt tijd om het vanuit India overgewaaide Inclusive Business Model economisch breed te gaan invoeren?

Een zelfstandige levert een geringere bijdrage aan de Sociale Pot dan iemand die in loondienst werkt. Als Zelfstandige draag ik de verantwoordelijkheid over mijn persoonlijke voorzieningen als WW, Arbeidsongeschiktheid, ook pensioen: de zelfstandige maakt geen gebruik van deze collectieve voorzieningen en draagt daarvoor dan ook (nauwelijks) iets af, anders dan de reguliere belastingen.

Komen er meer ZZP-ers bij dan zijn er ook minder loondienst medewerkers om de collectieve sociale lasten te kunnen dragen. Gaan die ZZP-ers vervolgens ook nog massaal richting de armoedegrens dan is de kans op een breed sociaal maatschappelijk probleem groot. Je vraagt je dan af hoe de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over dat toenemend aantal ZZP-ers onbewogen kan blijven.....

De oplossing ligt dan wellicht ook niet bij de Overheid maar bij de werkgevers. Een land als India kent dit soort uitdagingen 'in overtreffende trap' en heeft daarvoor het Inclusive Business Model geïntroduceerd.

Het 'Inclusive Business Model' impliceert dat je de onderste lagen van de bevolkingspiramide inzet bij het uitoefenen van je bedrijfsprestaties. De mensen die zich bevinden in deze 'onderste lagen' behoren tot de allerarmsten. Je betrekt hen nu bij je (nieuwe) businessmodel. Je laat hen hun bijdrage leveren & laat hen meeprofiteren door hen te belonen voor hun inzet. 'Allerarmsten' hebben we nu misschien nog niet, maar we lijken al aardig op weg (sic.).

Eenvoudig gezegd: als werkgever draag je geen sociale lasten meer af maar heb je de duurzame zorg over je medewerkers en dan m.n. ook de 'minder gekwalificeerde mens' die binnen je werkgebied woont & leeft.

Gemeenten en (semi-)overheidsorganen proberen i.d. al toe te passen door in de aanbestedingsvoorwaarden voor, bijv., nieuwe bouwprojecten te bedingen dat de aannemer enkele SW-ers en WW-ers opneemt in de de ploeg die het werk uitvoert (nb; dat zijn vaak geen, goedkope, 'ZZP-ers'). Recent hoorde ik dat een semi-overheidsorgaan afzag van deze aanbestedingseis omdat meerdere aannemers dreigden 'in ruil daarvoor' hun eigen personeel te ontslaan..... 'het kind met het badwater weggooien' dus. Opmerkelijk.

Mijn reactie was & is: dat ik dan vooraf al geen zaken zou doen met deze aannemer(s) want als zij niet in staat zijn uit reguliere, andere werkzaamheden hun bestaande medewerkers in dienst te houden, de kans groot is dat diezelfde aannemer nog tijdens de bouw failliet gaat..... (nb; zoek op 'gemeente, aannemer, failliet' & je krijgt een 'mooi' overzicht) Eisen als 'financieel sterk', 'duurzaamheid' & 'goed werkgeverschap' opnemen in je aanbestedingsvoorwaarden kan hier noodzakelijk worden, zijn zelfs(!).

CocaCola is één van die organisaties die het Inclusive Business Model toepast in o.m. India, verder in Azië en in Afrika. Zij hebben deze uitdaging op een succesvolle manier weten in te passen in hun organisatie. Hun ervaring levert leerzame info op. IBM kan een mooie uitdaging zijn voor de organisatie waarvoor Corporate Social Responsibility meer is dan windowdressing (& als generatiebewuste samenleving worden we er uiteindelijk ook niet slechter van).