Voor hongerstakende vluchtelingen gelden de wetten, voor andere misstanden ook? Overigens, van wie is de aarde eigenlijk?

http://www.youtube.com/watch?v=VHGPp6eRW_4

Gisteravond, Pauw & Witteman, aan tafel zitten de politici Teeven & Klijnsma, aangeschoven is ook Vlaams auteur Dimitri Verhulst. Eén van de thema's: de vluchtelingen die momenteel in ons land in hongerstaking zijn. Het ene kabinetslid verdedigt het opsluitings- en uitzettingsbeleid met meer verve dan de ander. Op dat moment breekt Verhulst in. Hij heeft een probleem met het woord illegaal, 'Het zijn verdomme mensen die hier niet komen voor hun lol'. Teeven verdedigt zijn beleid met de woorden 'In een land spreek je wetten af!'.....

Ik laat die woorden nog eens op me inwerken & vraag me af: 'Geldt dat voor iedereen, die wetten?' Het is namelijk de dag dat ook bekend wordt dat oliemaatschappijen mogelijk de olieprijs hebben gemanipuleerd, iets wat niet wordt toegestaan in de Wet, en de dag dat de Brusselse begroting, ondanks allerlei schriftelijke afspraken, wederom is overschreden. & Dat zijn op één dag nog maar 2 voorbeelden van betrokkenen die zich ook niet aan de wetten van het land lijken te houden.

Hoe staat het er eigenlijk voor met de wetgeving in een zich blijkbaar sterk veranderende maatschappelijke omgeving? Sluit die nog voldoende aan op de nieuwe dynamiek? Overigens, van wie is de aarde eigenlijk?

Tijdens de uitzending tweet ik het bericht:

Reacties zijn o.m.:

Die reacties gaan over bezit. Volgens het kadaster bezit ik, samen met mijn partner, een woning. Nu doet zich het feit voor dat we voor de woning betaalden aan degene die het huis bouwde. We betaalden voor materialen en voor werkzaamheden; da's economisch verantwoord: de stenen gingen over in ons bezit. De Gemeente wilde ook geld namelijk voor de grond onder de woning.

De gemeente vertegenwoordigt de gemeenschap, de (lokale) samenleving. Dat men grond ziet als een mogelijkheid middelen te genereren ten bate van die gemeenschap, daarvoor is 'iets' te zeggen. Infrastructuur, veiligheid, 'het goede leven' (nb; welzijn) e.d. zijn allemaal zaken die je dan met die gemeenschapsgelden kan realiseren.

Mooi, maar nu doet zich het feit voor dat wij ons pas in de laatste 10.000 jaar van de miljoenen jaren dat onze voorouders zich over deze aarde voortbewegen zijn gaan vestigen als een 'gemeente'. We werden landbouwers & om de veiligheid te kunnen garanderen tegen wilde dieren en dito mensen, werden paaltjes geslagen en zo werd bezit gecreeërd: 'Dit is van mij!'. Onvoldoende beseffend dat als we deze aarde verlaten dit bezit niet meer 'van mij' is; maar dat terzijde.

Hoe is het nu vergaan met dat gemeenschapsgeld dat we o.m. hebben kunnen verwerven dankzij dat bezit van de aarde? Nu, da's niet best.

'Zo maar' een paar voorbeelden:

• de fraude met de toeslagen,
• de fraude met het pgb,
• het verspillen van geld in de semi-overheid waarvan in dit geval het COA nog het meest pijnlijke voorbeeld is,
• Amarantis, Vestia and the likes, betrokkenen die persoonlijk bezit een andere dimensie geven,
• de Libor affaire, waarvan bijna een jaar na dato nog steeds geen onderzoeksresultaten van AFM/DNB bekend zijn,
• de lijst lijkt bijna eindeloos ook omdat de 2 aan het beging aangehaalde gevallen nog het meest recent zijn, nl. geen 24u oud.

'In een land, in een gemeente, spreek je wetten af.' Da's mooi, dat kan de maatschappij leefbaar maken én houden. De vraag is dan niet alleen hoe committeer je iedereen daaraan? Maar ook: hoe houd je voldoende rekening met het feit dat een wet niet voor de één net een beetje meer geldt dan voor de ander? & Dien je jezelf niet de vraag te stellen of de wetgeving nog wel aansluit op de nieuwe dynamiek, nieuwe realiteit, nieuwe trends in de samenleving?

Maar meer nog dan wetgeving is de vraag: hoe gaan we eigenlijk met elkaar om, als mensen?