Is het ethisch verantwoord een bonus te ontvangen als je daar voor mensen ontsloeg?

http://www.youtube.com/watch?v=7rHCKn0W3zc

Er is een logisch bedrijfseconomisch principe: bespaar je op kosten dan genereer je (over)winst. Die extra winst kun je vervolgens gebruiken voor extra investeringen (je richt je organisatie in met het oog op de toekomst), je reserveert het bedrag (Kondratiev leert ons dat de economie toch vooral een golbeweging is, je kan maar voorbereid zijn op een volgende 'crisis'), je kan de winst uitkeren aan belanghebbenden.

Dat laatste deden de 239 partners van de Nederlandse DELOITTE vestiging. Door de besparingen op de personeelskosten, w.o. een inkrimping op het personeelsbestand met 10%, schiet het winstdeel van de partners met 18% omhoog naar euro 445.000.

Het zijn keuzes waar ook onze Overheid nu voorstaat: op welke doelgroep besparen we? welke doelgroep laten we profiteren? Keuzes die een ethisch dilemma kunnen zijn, keuzes die i.i.g. een Duivels dilemma zijn.....

Een Duivels dilemma zeker als je als gehele organisatie je tot voor kort schaarde achter iets als business principles c.q. 'Maatschappelijke Betrokkenheid'. Zo lezen we bij DELOITTE: "Deloitte ontleent maatschappelijke ‘licence to operate’ primair aan de kwaliteit en integriteit van onze dienstverlening en aan de bijdragen die wij leveren aan de samenleving. (....) Wij gaan hierover de dialoog aan met onze medewerkers, cliënten en andere stakeholders om zo ook aan hun verwachtingen tegemoet te komen."

Op de één of andere manier lijkt hier iets te wringen tussen praktijk & theorie, tussen dat wat je zegt of 'meent te gaan doen' & dat wat je feitelijk doet. Stond juist dit niet op de site dan was er voor de winstuitkering iets te zeggen.

Ethiek wordt pas een issue op het moment dat je er persoonlijk mee wordt geconfronteerd. Eerst zet het je aan het denken over je persoonlijke ethiek, vervolgens betrek je dit in je zakelijke ethiek. Opmerkelijk genoeg blijkt er vervolgens een verschil te bestaan tussen beiden. Dat leert ons het intrigerende 'bedrijfsuitstapje' in The Parable of the Sadhu.

Ethiek vormt een onderdeel van het veelgeprezen Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. MVO kan verworden tot een papieren tijger, iets dat voortkomt uit de activiteiten van de communicatieafdeling; ' Mooi zo.' klinkt het dan uit de bestuurskamers. Maar zodra blijkt dat je met je MVO beleid financieel voordeel kan behalen wordt het 'opeens' een écht agendapunt.

Voor de Amerikaanse Overheid vormt ethics in de aanbestedingen nu meer dan ooit, na het debakel op Wall Street, een cruciaal aspect. Voor de Britse Overheid is dat al niet anders. Zo hebben Britse organisaties als het, hier gisteren ook besproken, BT een speciale MVO brochure opgesteld richting Local Goverment. Het handelen van de Britse Overheid past binnen het MVO aanbestedings Beleid van de EU. Dat geldt dus ook voor de Nederlandse Overheid hoewel dat nog mondjesmaat is & het vooral van belang is, '5%', of je medewerkers beschikken over een OV jaarkaart....

Maar er staat meer te gebeuren. Zo houdt ProRail bij haar aanbestedingen rekening met de carbon footprint. In het Beleid van ProPrail speelt dit MVO aspect een essentiële rol, deze opdrachtgever verwacht dat nu ook van de toeleveranciers.

Het is dan ook nog maar een kwestie van tijd of meer opdrachtgevers gaan zich afvragen of deze leverancier wel past binnen het MVO Beleid van de eigen organisatie? Stel dat jij ethisch handelen hoog in het vaandel hebt staan, hoe combineert zich dat dan met een aanbieder van producten & diensten die dat in jouw ogen (veel) minder heeft? Hoe is die aanbieder, bijv., in staat jouw organisatie ojectief te controleren op het ethisch handelen van je medewerkers & je managers???

We hebben één geluk: het hiervoor aangehaalde DELOITTE biedt ons voor onze overwegingen een 'Dilemmatraining' aan......

(NB; d.i. ManPro entry no. 1.400.)