Een lezeres schreef me recent een mail. Ze had last van haar manager. De manager liet geen gelegenheid onbenut om met haar alleen te zijn. Zodra de andere (2) collega’s weg waren, stond hij aan haar bureau, meestal om haar een compliment te maken. De complimenten waren nooit cru of intimiderend, maar zijn lichaamstaal zei haar voldoende. ‘Verliefde ogen en een zachte stem.’
Een lezeres schreef me recent een mail. Ze had last van haar manager. Het betrof een ‘drukkende situatie’. Ik leg hem aan jullie voor.
De manager liet geen gelegenheid onbenut om met haar alleen te zijn. Zodra de andere (2) collega’s weg waren, stond hij aan haar bureau, meestal om haar een compliment te maken. De complimenten waren nooit cru of intimiderend, maar zijn lichaamstaal zei haar voldoende. ‘Verliefde ogen en een zachte stem.’
Omdat hij haar manager was, en haar moest beoordelen, wilde ze de zaak niet op de spits drijven. Maar zo langzamerhand begon ze zich erg ongemakkelijk te voelen. En het bespreekbaar maken, dat kon de situatie ook verergeren.
Het ergste was nog dat collega’s er weinig tot niets van merkte. Als zij erbij waren gedroeg hij zich zoals het een manager past. Ze legde de fout bij zichzelf. Ze had zichzelf misschien te opzichtig gekleed en misschien iets te veel geflirt in het begin. Helemaal zeker wist ze dit niet.
Ze had altijd wel een wat flirterige houding gehad. Een trainer had haar ooit gezegd dat er ‘niets tegen zakelijk flirten’ was. Ze dacht daar intussen anders over dan hij. Ze begon vast te stellen dat je het als vrouw nooit goed deed. Babe of bitch, het maakte niet uit. Wat vindt de lezer?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Waar in het voorbeeld de manager duidelijk is (in de ogen van de lezeres) dat er meer dan alleen zakelijke intenties zijn, kan de lezeres duidelijk maken dat zij daar anders over denkt. Waarbij het wellicht verstandig is haar waarnemingen en ongemakkelijke gevoelens hierbij voorshands te delen met personeelszaken / vertrouwenspersoon.
Kortom; er zitten nog meer 'smaken' tussen <em>babe</em> en <em>bitch</em>...
Grt.
Marcel (Manager)
Wat nu. Wel, er zijn hier drie elementen die meespelen.
Een eerste is de machtsverhouding. De meest tastbare, maar indien niet goed ingeschat ook het meest gevaarlijk. Manager ontkent, gaat op zijn strepen staan, werkverhouding verziekt ook al heeft en krijgt medewerkster gelijk.
Het tweede element is de toenadering. “Enkel als ze alleen zijn, de complimenteuze woorden en lichaamstaal.” Minder tastbaar, maar duidelijk hoe de medewerkster het ervaart.
Het derde element is de veronderstelling (en begrijp me niet verkeerd). Niet tastbaar maar wel de sleutel om tot een oplossing te komen.
Het kan n.l. zijn dat de manager haar gewoon leuk vindt en het prettig vindt om in haar nabijheid te zijn. Wellicht heeft hij geen verdere bedoelingen en dat zijn lichaamstaal iets anders zegt dan hij bedoelt. Het kan ook zijn dat hij wel degelijk diepere verlangens koestert en de toenaderingen slechts een tipje zijn.
Een ding is duidelijk. Zijn gedrag maakt medewerkster onzeker en iedere hint uit zijn richting leidt tot alleen maar meer speculatie aan haar zijde van zijn ware bedoelingen.
De beste oplossing is voor medewerkster om hem direct te benaderen en dan niet in de zin van zijn gedrag veroordelen, maar met gelijke middelen. De crux zit hem in het feit dat ze de manager niet direct aanspreekt op zijn veroveringsgedrag. Hij heeft het niet expliciet gezegd, dus ontkent hij het en zal alleen maar in zijn trots gekrenkt zijn. (Gevaarlijk vanwege de machtsverhouding).
Ik stel me het zo voor. Hij staat er weer en medewerkster zegt: “Ik vind het fijn dat ik zo af en toe wat extra aandacht krijg, maar het lijkt me soms ook wel wat veel.” De manager zal dan wel kleur moeten bekennen. Of het is groen (geen bedoeling, maar gewoon) of rood (ik wil wel iets met je).
Bij groen:” Leuk, maar niet te veel. Dat vind ik een beetje overdreven. Wat zullen anderen ervan zeggen.
Bij rood: “Ben gevlijd, maar sorry, dat is niets voor mij.”
Het is meteen duidelijk waar eenieder staat.
Een andere is:” Hoe is het met je vrouw? En met de kinderen.” Zet de manager vaak even terug met beide voeten op de grond. Kan ook nog als extra gebruikt worden bij rood.
Belangrijk is dat signalen eerst duidelijk uitgesproken moeten worden en wel door de gever van die signalen zodat er ook eenduidig op gereageerd kan worden. <!--EndFragment-->
Zakelijk flirten is wat mij betreft ook iets heel anders dan flirten in de kroeg en behoeft geen insinuaties of gewaagde kleding (hoeft wat mij betreft in de kroeg ook niet). In mijn ogen kun je dit ook alleen doen wanneer je van jezelf al een dusdanige persoonlijkheid hebt en hier niet over na hoeft te denken. Wees wie je bent. Ben voor deze term eigenlijk net zo allergies als voor het nastreven van bepaalde managementstijlen om jezelf maar in een ïnteressant"hokje te stoppen. Wellicht vind de manager haar gewoon echt heel erg leuk zonder verder iets te willen. Een manager is ook gewoon mens en vind de een nou eenmaal leuker dan de ander. Opties openhouden! Een open gesprek aangaan lijkt mij verstandig. Ze moet hier geen last van blijven houden! Wel bij jezelf houden, ik voel me ongemakkelijk, ik heb het idee dat etc. De manager ook de ruimte geven om te reageren. En vooraf bespreken met HR of vertrouwenspersoon kan zeer verhelderend werken. Bij die betreffende personen wel duidelijk het verhaal neerleggen en aangeven dat je niet lastig gevallen wordt. Heb in het verleden helaas bij collega manager zien gebeuren dat HR te snel conclusies trok en er meteen vanuit ging dat de persoon in questie lastig gevallen werd en de betreffende manager kon vertrekken. Dan blijft iedereen als verliezer achter.