Och, och, dat vergaderen toch!

Ook schetsen van zaken uit het bedrijfsleven geven vaak een aardig beeld van hoe de dingen daar verlopen. Vergaderen kan bijvoorbeeld stomvervelend zijn. Hoe mensen dat toch uithouden! Een fragment uit een verhaal van Bert Overbeek (zie ook www.bertblog.nl) 'Ook deze morgen vroeg de teamvergadering veel uithoudingsvermogen. Over onbelangrijke onderwerpen als het slecht functionerende koffiezetapparaat werd lang uitgeweid. En de echt interessant onderwerpen passeerden nooit de revue. De Baas zweeg over de zoveelste reorganisatie die in de lucht hing.

Ook deze morgen vroeg de teamvergadering veel uithoudingsvermogen. Over onbelangrijke onderwerpen als het slecht functionerende koffiezetapparaat werd lang uitgeweid. En de echt interessant onderwerpen passeerden nooit de revue. De Baas zweeg over de zoveelste reorganisatie die in de lucht hing. De vraag of er een loonsverhoging op handen was beantwoordde hij diplomatiek. En zoals gebruikelijk durfde geen medewerker door te vragen. Ze wisten dat de Baas dan korzelig zou worden en ze vreesden zijn korzeligheid want die was beslist onaangenaam.
De Baas droeg, anders dan de medewerkers, een peperduur kostuum dat gedistingeerd stond. Samen met de serieuze, zelfs wat boze uitdrukking op zijn gezicht maakte dat een nogal voorname indruk. De teamleiders droegen ook kostuums. Keurige pakken, daar niet van, maar een kenner zag in een oogopslag dat ze uit de uitverkoop kwamen. Voor de gewone prijs kocht je ze niet. Zuinigheid troef bij de zorgverzekeraar.
Everts was even lastig en dat maakte de Baas humeurig maar Otto relativeerde zijn verhaal en het leek hem dat de Baas daarmee tevreden was. De grote hoeveelheid koffie maakte de van humor verstoken bespreking nog enigszins draaglijk. De ochtend zou zijn afgevoerd als een kwal uit de zee, als ze aan het einde van de ochtend, kort voor de bevrijdende lunch, niet haar tentakels had gezet in de werkelijkheid van Otto. 
Het was al weer bijna gezellig toen Everts kuchte en opnieuw het woord nam.
‘Ik wil het nog even hebben over een onderwerp dat al maanden blijft liggen. We hebben het er niet over omdat het not done is om over zulke dingen te beginnen. Maar ik weet dat het om een probleem gaat dat voor een aantal mensen erg lastig is. Bovendien is het met enige moed op te lossen.’
Everts had bij nadere beschouwing nog het meest van een kalkoen met die gevoelloos priemende ogen en die hangkwabben onderaan de smalle kaak. Opnieuw schraapte hij zijn keel, want hij was een stevige roker en zijn longen lieten zich niet onbetuigd.
‘Ik hoop dat iedereen, ook de persoon in kwestie, begrijpt dat het niet mijn bedoeling is om iemand te beschadigen. Ik wil benadrukken dat het mij zuiver gaat om het belang van de Onderneming. Jullie weten allemaal dat de Onderneming voor mij heel veel betekent, om niet te zeggen alles. Ik leef er simpelweg voor. Jullie kunnen dat gerust vergelijken met een huwelijk.’
Hij nam een adempauze. Otto zag dat Everts met zijn woorden geweldig ‘scoorde’ bij de Baas, bij wie een fonkeling in de ogen waarneembaar was. Hij leek nu al ontroerd, terwijl het nog helemaal niet duidelijk was wat de inhoud was van Everts’ betoog. Overigens was Everts Otto’s voorganger bij de afdeling pensioenen geweest.
‘Als er iets niet goed gaat met de Onderneming raakt mij dat persoonlijk’ vervolgde Everts ’Ik slaap er beroerd van. Ik ga ervan piekeren. De laatste tijd is dat het geval. En dat komt omdat ik mijn oren en ogen altijd goed open heb in de wandelgangen. Ik vertel jullie niets nieuws wanneer ik benadruk dat dit een vanzelfsprekendheid zou moeten zijn voor iedere manager. Contact met zijn mensen, vaak aanwezig zijn op de werkvloer. En niet alleen maar bezig zijn met papier.’
Het succes dat hij aanvankelijk bij de Baas oogstte valt eenvoudig te verspelen als hij te lang aan het woord blijft, bedacht Otto. Hij zag diens aandacht al verslappen, vooral toen het woord ‘mensen’ viel. Maar ook Everts merkte het op. Tijdens de cursus presentatietechnieken van enige maanden geleden hadden ze geleerd tijdens het spreken op de signalen van het publiek te letten. Everts deed dat nu en schakelde snel door naar de essentie van zijn betoog.
‘Ik zal to the point komen’ zei hij gedecideerd ‘Ik heb ontdekt dat er van alles mis is op de afdeling van Otto. Niet alleen dat het mooie resultaat afkalft dat ik met deze afdeling heb opgebouwd, maar de teamleden klagen bij de koffiemachine steen en been over het gebrek aan besluitvaardigheid van hun manager. Door dat geklaag staan ze langer dan normaal bij het koffiezetapparaat. Dat heeft gevolgen voor de productie.’
Hoorde Otto het goed? Werd hij daar persoonlijk aangevallen? Mocht dit zomaar? Was er niet zoiets als een gentleman’s agreement om elkaar als leden van een Management Team niet openlijk af te vallen, wanneer er personeel bij zat.
‘En als hun vorige manager voel ik mij betrokken bij hun situatie. Ik moet, om voor mijzelf een zuiver geweten te houden, dit smetje op ons prachtige bedrijf zichtbaar maken. Ik zou het prettig vinden als de Organisatie maatregelen treft om de poetslap ter hand te nemen. Om dit smetje weg te werken, bedoel ik.’
Hij zuchtte toen hij was uitgesproken, pakte een zakdoek en wiste zich het voorhoofd.
‘Ik wil benadrukken dat ik niet op de man speel’ besloot hij’ maar op de bal. Ik hoop dat iedereen de sportiviteit en de guts heeft om dat in te zien’

Graag reacties op deze tekst. Wat maar in je opkomt.