Over de Kwaliteit van het Sterven.

De onderzoeken die momenteel verschijnen lijken steeds vaker een focus te krijgen op de grootste uitdaging waar de Westerse Wereld voor staat namelijk: de Vergrijzing!

Meldden we hier eerder de mogelijkheid voor AOW-ers om hun laatste dagen te slijten in Zuid-Oost Azië, introduceerden we hier de ontmanteling van de vergrijzingsbom zoals BMW dat voor ogen heeft, hebben we nu de resultaten uit een onderzoek van the Economist Intelligence Unit; 'voor waar' niet de minste. EIU publiceert deze week de resultaten uit een recent onderzoek naar The Quality of Death. 'Macaber' zeg je? Dat kan.

Toch is het eigenlijk ook een logische stap zo'n onderzoek naar 'de kwaliteit van het sterven' want de volgende stap na vergrijzing is: sterven........  EIU: "Quality of life” is a common phrase. But “quality of death” is another matter. Death, although inevitable, is distressing to contemplate and in many cultures is taboo." Inderdaad er is nog niemand die dat niet gelukt is, sterven dus.

Zelfs al is er al jarenlang wereldwijde kritiek op ons verstervings- en euthanasiebeleid, toch scoren we nog best goed in de ranglijst van 40 landen waar 'de kwaliteit van het sterven het hoogst is': wij staan op no. 7. Toch adviseert EIU ook ons om vanaf nu het Einde van ons Leven te gaan Managen!

Op de één of andere manier word ik opeens van die 7e plek toch niet echt vrolijk......

EIU blijft opmerkelijk positief bij het verwoorden van de resultaten van dit onderzoek, een onderzoek waarvan het eindresultaat de onderzoekers zelf uiteindelijk ook zal treffen. De subtitel luidt dan ook "new challenges in managing the end of life". We managen vanaf nu dus ook het einde van ons leven.

Er is dan ook een goede reden voor de oproep tot dit specifieke 'managen': "For the first time in the history of humanity, people over the age of 65 will soon outnumber children under the age of five. This will happen some time during the next few years. By 2030, the number of people aged 65 and older is projected to reach 1bn (or one in eight of the global population), rising even more sharply (by 140%) in developing countries."

Ik citeer nog even verder: "People are certainly living longer, healthier lives, with smaller numbers dying of communicable or infectious diseases, particularly in developed countries. By 2030, non-communicable conditions  (nb; zoals diabetes, obesitas e.d.) are projected to account for more than three-quarters of all deaths, according to the World Health Organisation (WHO). However, with longevity comes more complex diseases of ageing that are harder and more costly to manage. Growing numbers of people live with heart disease, for example, rather than dying of a heart attack (nb; accentuering van mij). And while more and more people are living into their 90s and even 100s, the proportion of them who are free of health problems is shrinking.

For the end-of-life care community, this presents a new and complex set of problems. For while cancer—the catalyst for the creation of many hospice and palliative care services—has a fairly well established prognosis, conditions such as cardiovascular disease, dementia and Alzheimer’s disease, arthritis, and diabetes are less predictable. These chronic illnesses bring about a slow decline, with a number of incidents, most of which are managed but any one of which might result in death." Het lijkt geen pretje om héél oud te worden. Wie wil er nog gaan genieten van zijn/haar pensioen? 

"As a result, demand for end-of-life care services is likely to rise sharply. While the hospice movement has made much progress, huge gaps remain—often in developing countries, where the demographic challenges of ageing are likely to be most pronounced. Too often such care is simply not available: according to the Worldwide Palliative Care Alliance (WPCA), while more than 100m people would benefit from hospice and palliative care annually, less than 8% of those in need access it." Etc. Zoals ook voor andere Zorg-opties geldt: de Zorg is in de Wereld slecht verdeeld. (sic.)

De conclusies van de EIU zijn:

• "The UK leads the world in quality of death; many developed nations must work to catch up.
• Combating perceptions of death, and cultural taboos, is crucial to improving palliative care.
• Public debates about euthanasia and physician-assisted suicide may raise awareness, but relate to only a small minority of deaths.
• Drug availability is the most important practical issue.
• State funding of end-of-life care is limited and often prioritises conventional treatment.
• More palliative care may mean less health spending.
• High-level policy recognition and support is crucial.
• Palliative care need not mean institutional care, but more training is needed." (& daar is ie weer: de steeds terugkerende link naar kennis, opleiding, ontwikkeling; de link naar geschikte medewerkers, en managers, dus)

Het rapport zegt het niet met zoveel woorden maar 'tussen de regels door' is ook duidelijk dat de vergrijzing de spreekwoordelijke molensteen wordt.

Wat nog interessant is dat is de opdrachtgever tot dit onderzoek met de titel "The quality of death Ranking end-of-life care across the world", deze opdrachtgever is de LIEN Foundation uit Singapore. Toch opmerkelijk dat er niet eerder een Europese stichting, onderneming zelfs geen overheid opdracht heeft gegeven tot dit voor onze toekomst essentiële onderzoek. Hoe zou dat gebrek aan Strategisch inzicht nu toch komen?