Gele Ballonnen in het Bos.

Al jaren fiets ik iedere week 2 vroege ochtenden door de plaatselijke bossen. & Al die tijd hoop ik dat er eens 'iets bijzonders gebeurt'! Mijn dochters, die soms de moeite nemen om ook de ATB op te pakken, delen die verwachting niet. Voor hen is het bos toch een plek waar je zwermen vogels ziet, waar spitsmuizen je pad kruisen, spinnen een web spannen waar jij dan doorheen mag fietsen, je ziet rappe eekhoorns en soms schichtige reeën en met regelmaat kruis je het pad met door-hun-lange-haren-heen-verbaasd-kijkende Schotse Hoogland runderen maar 'iets bijzonders' zien? Nee & da's volgens mijn dochters ijdele hoop, een utopie.

Toch hebben zij ongelijk gekregen want wat zag ik vanochtend midden in dat bos? Gele ballonnen en versierde bomen! Tuurlijk, het is geen nieuws waarmee ik Albert's Boulevard zal halen, maar ik heb toch maar mooi gelijk gehad. ;-)

Net zoals ik gelijk heb gehad met mijn gedachten over de uitverkoop van Nederlandse bedrijven en die over de huidige internationale financiële crisis. Waarop ik nu nog hoopvol (dat wel) wacht, dat is het winnen van de JackPot in de Staatsloterij!

(overigens, hoe we deze euforie van mij noemen? Een Black Swan: 'a large-impact, hard-to-predict, and rare event beyond the realm of normal expectations. Taleb regards many scientific discoveries as black swans—"undirected" and unpredicted.')

Eerder dit jaar hadden we al het boek The Halo Effect, waarin Phil Rosenzweig zich kritisch opstelt t.o.v. analisten en journalisten: zij vinden/zien 1 succes (of mislukking) en denken daarmee 'alles' te kunnen verklaren, vaak blijkt achteraf dat er sprake was van een grove overschatting . (nb: zo staat deze week analist Meredith Whitney wereldwijd in de belangstelling & toch is de kans reëel dat zij een Halo Effect creëert......).

Recent is het gedachtegoed van The Halo Effect aangevuld met Nissam Taleb's laatste boek 'The Black Swan, the impact of the highly improbable'. Taleb, filosoof en investment banker(!), schreef eerder het boek Fooled by Randomness, the hidden rol of chance in life and in markets. Dit boek is door collega blogger Gyuri Vergouw betiteld als 'Een Briljant Managementboek!'

The Black Swan is een intrigerend boek. Zo merkt Taleb op dat we onze besluiten vaak laten afhangen van eenzijdige berichtgeving. 2 voorbeelden:

• wekelijks komen er uit Las Vegas berichten dat er wéér sprake was van beginnersgeluk: als een gok-leek kwam een man binnen en als multi-miljonair verliet de man deze gokstad! Gevolg: velen willen z.s.m. zijn beginnersgeluk uitoefenen nu hij weet wat poker is! (nb: dat er ook wekelijks honderden, waarschijnlijk zelfs duizenden, deze 24-uurs stad geruïneerd verlaten, dat 'vergeten' we dan maar even.....)
• met het vliegtuig bent u op weg naar Wenen, naast u zit een man die uitgebreid vertelt over het ongeluk dat 'de nicht van de vrouw van de tweeling broer van zijn zwager' was overkomen: zij was uit het reuzenrad gevallen en daarbij zwaar gewond geraakt! Brengt u nu tijdens uw verblijf nog een bezoek aan het Prater?

Hear say als doorslaggevende factor, dus.

Wat betreft het voorval rondom de Gele Ballonnen en mijn wens dat er 'iets' gebeurt, het volgende. Taleb citeert uit de novelle 'Il Deserto dei Tartari' (nb: er is ook een Nl. beschrijving) het volgende:

"Giovanni Drogo is a man of promise. He has just graduated from the military academy with the rank of junior officer, and active life is just starting. But things do not turn out as planned: his initial four-year assignment is a remote outpost, the Bastiani fortress, protecting the nation from the Tartars likely to invade from the border desert-not too desirable a posidon. The fortress is located a few days by horseback from the town; there is nothing but bareness around it-none of the social buzz that a man of his age could look forward to. Drogo thinks that his assignment in the ironed uniform and with his athletic figure, few ladies will be able to resist him.

What is Drogo to do in this hole? He discovers a loophole, a way to be transferred after only four months. He decides to use the loophole.
At the very last minute, however, Drogo takes a glance at the desert from the window of the medical office and decides to extend his stay. Something in the walls of the fort and the silent landscape ensnares him. The appeal of the fort and waiting for the attackers, the big battle with the ferocious Tartars, gradually become his only reason to exist. The entire atmosphere of the fort is one of anticipation. The other men spend their time looking at the horizon and awaiting the big event of the enemy attack. They are so focused that, on rare occasions, they can detect the most insignificant stray animal that appears at the edge of the desert and mistake it for an enemy attack.
Sure enough, Drogo spends the rest of his life extending his stay, delaying the beginning of his life in the city-thirty-five years of pure hope, spent in the grip of the idea that one day, from the remote hills that no human has ever crossed, the attackers will eventually emerge and help him rise to the occasion.
At the end of the novel we see Drogo dying in a roadside inn as the event for which he has waited all his life takes place. He has missed it."

Ik ben nu toch benieuwd of die ballonnen, waarschijnlijk afkomstig van een feestje, maandagochtend verdwenen zijn.....