De mensheid begint steeds meer in te zien dat mooie kreten niet genoeg zijn om rijk van te worden. Populistische taal van consultancy bedrijven die zogenaamde 'modellen' en 'methodieken' hebben 'ontwikkeld' zal binnenkort afgestraft worden.
Het uitroeien van competentiemanagement (mijn core-business) is mij nog steeds niet gelukt, hoewel ik om mij heen toch steeds meer mensen hoor klagen over hun werkgever die zich bezighoudt met deze waanzin. Zo zijn er nog tal van voorbeelden van gebakken lucht te noemen waaraan veel bedrijfjes enorme hoeveelheden geld verdienen, maar dat is niet de grootste doorn in mijn oog. Het is namelijk veel erger dat bedrijven klakkeloos met de mode meelopen en zich allemaal crap laten aanpraten door externen. Gestudeerde volwassenen maken geld hier geld voor vrij. Ikzelf heb mij reeds ingedekt door mij in te schrijven voor een koksopleiding. Als er geen droog brood meer met corporate modelling en competentiemanagement te verdienen ben ik chefkok.

Justus de Broeckenaere
Food Consultancy BV

Dat uitstekende consultants veel geld verdienen is prima! Maar hoe Lewis Pinault in Consulting Demons praat over consultancy en geld verdienen vind ik beneden peil! (Zie de review <a href=http://www.managementsite.net/content/articles/234/234.asp target="_blank">hier</a>). Ik ben bang dat er in de consultancy aardig wat types rondlopen die denken dat 'cash is everything' of 'elke omzet is goede omzet'. Dat een Nederlandse partner bij een groot Amerikaans consultancy firma een keer in mijn aanwezigheid zonder enige schroom uitlegde "Eigenlijk gaat het ons alleen om geld en macht en ik vind dat prima" is volgens mij een aanwijzing voor de juistheid van Willem Mastenbroeks vermoeden dat de Pinault-mentaliteit ook in Nederland aan de orde is. Spreekt deze mentaliteit ú NIET aan? Lees dan Maister in plaats van Pinault!

Amai! Er zijn zeker wel managementconsultants in Holland, welke uit het goede hout gesneden zijn en natuurlijk zit er rotte vis tussen, maar dat heb je overal. Van oorsprong ben ik Belg en in Belgi&euml; kent men een keurmerk voor advies- en consultancybedrijven Wil een bedrijf in aanmerking komen voor dit keurmerk dan dient er aan tal van voorwaarden voldaan te worden;

- Het in dienst zijn van werknemers met een relevante opleiding. Als alternatief kan ook een toets van bekwaamheid worden afgelegd.

- Een inzichtelijke bedrijfsvoering met een duidelijke omschrijving van de werkwijze; bij voorkeur gebaseerd op wetenschappelijke principes.

- Specificatie van rekeningen waarin elk uur dat besteed is, moet worden verantwoord. Hierbij moet verwezen worden naar behaald resultaat (not cured: not paid).

Dit zijn de belangrijkste vereisten. Ik stel voor dat er in Holland ook een dergelijk keurmerk uitgedeeld wordt. Dit leidt tot betere dienstverlening.

Voor wat bedreft Maister en Pinault. Maister generaliseert mijns inziens te veel en Pinault moet de Tour weer gaan rijden.


Emiel Ernst de Broeckenaere.
Tweevoudig winnaar ronde van Aalst.

dat reacties op negatieve berichtgeving bijna uitsluitend negatief zijn, is bepaald niet verwonderlijk: imago is alles voor adviesbedrijven (de belangrijkste asset), en wie dat imago schaadt, kan rekenen op forse repliek - al dan niet terecht. imago lijkt wel het PR-wapen bij uitstek van adviesfirma's.
wat betreft je vraag (in de kop): professionals of zakenlui? - houdt het maar op zakenlui, door de bank genomen dan. al meer dan vijf jaar geleden was een van de Nederlandse adviesnestoren (Hans van Londen - Horringa & De Koning, later opgegaan in BCG) zeer bezorgd over de 'ver-business-lijking' van het vak, een gang van zaken die - volgens Van Londen - wel eens zou kunnen leiden tot de teloorgang.....de discussies die nu worden gevoerd lijken hem gelijk te geven

Ik heb een wat rozig mensbeeld; iedere professional, ook consultants, werken om toegevoegde waarde te leveren, da's ook de lol in je werk uiteindelijk. De druk om te overleven dan wel om shareholders value te leveren is echter altijd aanwezig en laat je niet met rust; dat vertaalt zich binnen de commerciele dienstverlening per definitie in noodzakelijke cash flow en resultaat. Dat is de primaire focus; de klant verwordt tot middel in plaats van tot doel. Dat is dus in mijn ogen en uit eigen ervaring de minder rozige praktijk ! Dat gaat gepaard met bluf en leunt aan tegen bedriegerij. Afgezien dat dat door betrokkenen vaak als onontkoombaar wordt gezien wordt dit in onze maatschappij ook gewaardeerd. In Intermediair van 2 mei, p.9 wordt Leo Kirch tot winnaar van de week uitgeroepen. Waarom ? Hij verdient aan de ondergang van z'n eigen onderneming; hij heeft er zo'n rotzooi van gemaakt, dat niemand (zelfs de curatoren niet)behalve hijzelf, er nog iets van snapt en om dat uit te leggen laat hij zich vorstelijk betalen. Intermediair vindt het moreel verwerpelijk maar wel kien. Dus in plaats dat Leo met pek en veren wordt overladen krijgt hij een medaille...

Op mijn werk is het op dit moment nogal rustig. Alle tijd om columns te lezen dus.

Ik kan er - zeven jaar nadat dit artikel gepubliceerd is - zo nog enkele voorbeelden geven van consultants die hier (bij het jonge energiebedrijf waar ik werk) hebben rondgelopen zonder waarde toe te voegen.

Bij ons bedrijf heeft het 's werelds grootste IT-dienstverlener een project gedaan. Helaas hadden die mannen noch kennis van de Nederlandse energiemarkt, noch kennis van het softwarepakket dat ze kwamen implementeren, laat staan dat ze kennis hadden van onze bedrijfsprocessen.

Daarnaast leidde hun aanpak niet tot samenwerking, maar zorgde deze juist voor verdeeldheid en wantrouwen. Dit wantrouwen ontstond zowel tussen de verschillende medewerkers (zoals ik) onderling als ook tussen medewerkers en de top. Voor veel collega's was de keuze voor dit bedrijf onbegrijpelijk.

Maar ondertussen bracht dat bedrijf wel 200 Euro per uur in rekening brengen voor geleverde 'diensten'. Gelukkig heeft het management ze er uit gegooid, omdat ze niet nakwamen wat ze toegezegd hadden.

Helaas zitten wij nu nog steeds met een niet goed functionerend proces. Uiteraard is bij ons allemaal de energie en de lust verdwenen om dit nog eens op te pakken en bij het management is er niemand meer die zijn vingers er nog aan durft te branden.

Zeven jaar na deze column is er blijkbaar nog niet veel veranderd in de wereld.